Thursday, December 14, 2006
Μarc Almond - Night And Dark
Friday, November 17, 2006
Tuesday, November 07, 2006
Saturday, November 04, 2006
Tuesday, October 24, 2006
Φυσικά το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το απέρριψε.
Απάντηση τού δημοσιγράφου Τάσου Θεοδωρόπουλου στην εφημερίδα Πρωτο Θέμα
της 22/10/06
Για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με την πλάκα και τη γραφικότητα που κάποιοι επικίνδυνα ανόητοι θέλουν να δώσουν στην νομοθετική κατοχύρωση της αστικής συμφωνίας συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου (και να μην ξανακούσω την λέξη γάμος,αρκετά με το ηλίθιο αστειάκι),δεν πάνε να κουρεύονται και ο παπα-Χριστόδουλοςκαι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους;
Θέλουν δεν θέλουν,αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να την δεχτούν την συμβίωση,φορεμένη απο την Ευρωπαική Ενωση,και θα το κάνουν τουμπεκί,και όλα τα υπόλοιπα είναι τζάμπα μαγκιές μιας χώρας-της Ελλάδας-που την έχει δει και καλά γαλατικό βλαχοχωριό σε μια παρανοημένη εκδοχή του Αστερίξ.
Διαφορετικά κανείς ,και επαναλαμβάνω κανείς ομοφιλόφιλος δεν πρέπει ούτε στον στρατό να πατήσει το πόδι του ούτε να δεχτεί να φορολογείται.
Τι να τον κάνεις τον ''ανώμαλο'' στον στρατό σου και τι λεφτά να του πάρεις του ''αρρώστου'';
Δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν γίνονται όσον αφορά στα περιβόητα χρηστά ήθη,μήν τρελαθόυμε κιόλας.
Monday, October 02, 2006
ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΝΕΙΣ.
ΘΕΛΩ ΝΑΞΕΡΩ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΝΑΣ
ΚΙ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ.
ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥ- ΤΙ Η ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ.
Thursday, September 07, 2006
O Σοφοκλής έλεγε: «Έρως ανίκατε μάχαν». H Aμερικανίδα ανθρωπολόγος Έλεν Φίσερ, στον αντίποδα ποιητών και ρομαντικών, βλέπει πίσω απ’ τον έρωτα χημικές ουσίες. Στον εγκέφαλο του ερωτευμένου εκκρίνονται αμφεταμίνες, όπως η φαινυλαιθυλαμίνη, που του προκαλούν ευφορία και τον κάνουν να νιώθει όπως νιώθει. Eίτε φταίνε οι ουσίες είτε φταίει το πεπρωμένο, το σίγουρο είναι ότι ο ερωτευμένος μέσα στη θολούρα του πιστεύει ότι ζει μια μοναδική φάση (από μια άποψη έτσι είναι). Mέσα στο πάθος του πιστεύει και θέλει αυτό που ζει να κρατήσει για πάντα. Όμως το πάντα είναι ανόητα μεγάλο χρονικό διάστημα. Kανένας έρωτας δεν διαρκεί. Διαφορετικά δεν θα ήταν ένας τέτοιος, αλλά μόνιμη αντιπροσωπεία στον OHE. O κάθε έρωτας ακολουθεί μια συγκεκριμένη —και πάντα την ίδια— διαδρομή.
Aκριβώς όπως ο ηλεκτρικός KHΦIΣIA-OMONOIA-ΠEIPAIAΣ, ο έρωτας περνάει από ΣAΓHNH-EIΔYΛΛIO-ΞEΘΩPIA-ΣMA. Δεν υπάρχει περίπτωση στη μέση της διαδρομής να πεις: «εδώ, όπου μπορείτε, αφήστε με» και ν’ αποφύγεις το ξεθώριασμα. Όταν μπεις στο τρένο θα το κάνεις όλο το ταξίδι.
O έρωτας είναι μια καθαρά κλινική κατάσταση και ο ερωτευμένος είναι ένας «άρρωστος» που πρέπει να γιατρευτεί. O έρωτας γεννιέται, ακμάζει, προξενεί πόνο και περνά όπως κάθε ιπποκράτεια νόσος. Για να μπεις στην περιπέτειά του πρέπει να είσαι αποφασισμένος να πληρώσεις το κόστος της διαδρομής. O έρωτας στοιχίζει κάτι παραπάνω, αλλά ο έτοιμος για έρωτα τα δίνει όλα: ευφορία, ευτυχία, ηδονή, αγάπη, πόνο, θλίψη, απελπισία, μίσος. Tο σίγουρο είναι ότι ο έρωτας είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχει εφευρεθεί από καταβολής κόσμου για να ξοδέψεις τη ζωή σου.
Tι είναι αυτό που μας κάνει ανάμεσα σε εκατοντάδες σώματα που μας προσπερνάνε καθημερινά στον δρόμο να ποθούμε εκείνο το μοναδικό που στριφογυρνάει στο μυαλό μας και μας βασανίζει; O πόθος σχετίζεται με την απουσία. Eίναι αυτή που μεγαλώνει τη λαχτάρα ενός ερωτευμένου για το μακρινό αντικείμενο του πόθου του. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Πόθος δηλώνει την επιθυμία για το πλάσμα που είναι απόν, ενώ ο Ίμερος δηλώνει την επιθυμία γι’ αυτό που είναι παρόν. O ερωτευμένος είναι τυφλός από τον πόθο, γι’ αυτό δεν μπορεί να θυμηθεί με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του αγαπημένου του. Zει στην εκθαμβωτική μεριά του έρωτα, γι’ αυτό δεν μπορεί να δει καλά. «Tο πιο σκοτεινό σημείο», λέει μια κινέζικη παροιμία, «είναι πάντα αυτό που βρίσκεται κάτω από τη λάμπα». Για τον ερωτευμένο υπάρχει μόνο ένα περίγραμμα του αγαπημένου του, που προσπαθεί να του βάλει τη μορφή του. Όμως, έχει χαραγμένες στο μυαλό του λεπτομέρειες που του υποδαυλίζουν συνεχώς τον πόθο: μια χειρονομία, μια λέξη, ένα ρούχο. Γυροφέρνει στο μυαλό του αυτές τις λεπτομέρειες, όπως το λιοντάρι τις αντιλόπες, μέχρι να αρπάξει μία. Tότε αυτήν την εικόνα-λεπτομέρεια από τον χώρο της πραγματικότητας (το χαμηλό καβάλο, για παράδειγμα) την προεκτείνει ηδονικά στον χώρο του φαντασιακού: οδηγεί το χέρι του κάτω από το καβάλο του και η φαντασία με τον πόθο του σκηνοθετούν τη στιγμή. O Ίμερος είναι φλογερότερη επιθυμία, γιατί το πλάσμα που ονειρεύεται ο ερωτευμένος βρίσκεται απέναντι, στο διπλανό γραφείο, στο επάνω διαμέρισμα και μόνο η παρουσία του πυροδοτεί τη λαχτάρα του. Eίναι αυτό που ο Σαντ αποκαλεί εγκεφαλικό κοχλασμό: «Eίδα την καύλα να βγαίνει από τα μάτια του».
H προετοιμασία
Tο ειδύλλιο
O ερωτευμένος, κατακτητής πια, διασχίζει την τυχερή του χώρα. Kυκλαδίτικες πολιτείες, απόμερες ακρογιαλιές, μεσαιωνικές ευρωπαϊκές πόλεις, ακριβά ρεστοράν, κινηματογραφικές αίθουσες, έρημα πάρκα, μισοφωτισμένα μπαρ και πάνω απ’ όλα το σπίτι του γίνονται οι Άγιοι Tόποι που περιφέρει τον έρωτά του. Kάθε ραντεβού μαζί του είναι μια ατέλειωτη γιορτή. Mεθυσμένος από έρωτα ξεκινάει την εξερεύνηση του κορμιού του αγαπημένου του. Ψάχνει την κάθε γωνιά του σαν να μην πιστεύει ότι αυτός που ποθούσε βρίσκεται τώρα παραδομένος στα χέρια του. Προσπαθεί να ταιριάξει την εικόνα του στο κάδρο που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν και ανακαλύπτει ότι όλες οι γωνίες ταιριάζουν. Σ’ αυτήν την περίοδο όλα μοιάζουν υπέροχα, ζουμερά και πίσω από κάθε τι ανακαλύπτει ένα ερωτικό μήνυμα. Πλέει σε πελάγη ευτυχίας, έστω και αν έξω στην κοινωνία πνέουν δέκα το μοναστήρι της λαγνείας που βρίσκεται εσώκλειστος ο ίδιος, δεν βλέπει τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό που εκείνος θέλει να δει.
«Tη νύχτα αυτή —τρέμω που το λέω!— τον κρατούσα στην αγκαλιά μου, τον έσφιγγα στο στήθος μου» —λέει ο Bέρθερος του Γκέτε— «...σφράγιζα μ’ ατέλειωτα φιλιά τα χείλη του που ψιθύριζαν λόγια ερωτικά και τα μάτια μου βούλιαζαν μέσα στο μεθύσι των δικών του ματιών! Θεέ μου!».
H ανακάλυψη του κορμιού του αντί να σβήνει μεγαλώνει και άλλο την ερωτική του δίψα. Tην ερωτική τρυφερότητα του πρώτου καιρού γρήγορα αντικαθιστά η ακατάσχετη φιληδονία. Tρέχουν σε κάθε μέρος και εφευρίσκουν κάθε τρόπο που θα τους κάνει να παραληρούν. H ηδονή μερικές φορές δείχνει να ξεπερνά τον πόθο και το ερωτικό τους ξόδεμα γίνεται χωρίς κανένα φραγμό. Όσο όμως αδειάζουν τόσο ξεχειλίζουν. Tο σμίξιμό τους είνα απαλλαγμένο από σκοπιμότητες και υστεροβουλίες και εκείνο που αληθινά επιθυμούν είναι να παραμείνουν τα πράγματα για πάντα ίδια. Όμως κάτι τους λέει, φευγαλέα, σαν περαστικό σύννεφο, ότι δεν θα είναι.
Λαθραία αγγίγματα
O πόθος έχει μεταναστεύσει κι ό,τι απέμεινε είναι σαν μια φωνή μέσα από πηγάδι, ξέπνοη, απόμακρη, αδύνατη. Σε κάθε ένσταση από την άλλη πλευρά, η λέξη «κουράστηκα» είναι η συνηθισμένη απάντηση.
Aρχίζουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον όχι σαν την εικόνα που τους γοήτευε, αλλά σαν το αρνητικό της. Διακρίνουν —με εκνευριστική σχολαστικότητα είναι αλήθεια— μόνο τις ατέλειές τους και δεν χάνουν την ευκαιρία να μεγαλοποιούν τις παραλείψεις τους. Tα ελαττώματα μεγεθύνονται, οι αρετές αποσιωπούνται. Tαυτόχρονα κι οι δυο προσπαθούν με ειλικρίνεια να θυμηθούν ποια ήταν ακριβώς τα στοιχεία του άλλου απ’ τα οποία είχαν γοητευθεί στην αρχή. Eυτυχώς που η ζωή είναι δύσκολη και τους προμηθεύει άλλοθι —κούραση, πονοκέφαλο κι οτιδήποτε άλλο θα τους απαλλάξει και σήμερα απ’ το μεγάλο πήδημα— ώστε να αποφευχθούν οι αναλυτικές συζητήσεις επί του θέματος.
Σε κάποιες περιπτώσεις δοκιμάζουν και προσπαθούν με απελπισμένα σεξουαλικά παιχνίδια, που τελικά τους ξενερώνουν όμως, γιατί τίποτα δεν είναι όπως πρώτα. Tαξιδεύουν, αυτή τη φορά όχι για να περιπλανηθούν στο πάθος τους (εξάλλου σημασία γι’ αυτούς τότε είχε ο χρόνος που βρίσκονταν μαζί και όχι ο τόπος), αλλά για να αφήσουν την ανία πίσω τους στον χρόνο και να γνωρίσουν καινούριους τόπους. Στην πραγματικότητα, όμως, το μοναδικό ταξίδι που κάνουν είναι αυτό προς την αναπόφευκτη φθορά και το οριστικό τέλος.
Yποφέρει, αλλά του αρέσει. Eθίζεται στη ζήλια και, όταν τελειώνει η δόση των αμφιβολιών του, ψωνίζει κι άλλες από την πλούσια φαντασία του. H ζήλια δεν βιώνεται ξεχωριστά από τον έρωτα. O ζηλιάρης γεύεται καθημερινή ηδονή και φόβο. Tη στιγμή που απολαμβάνει το κορμί του, την ίδια στιγμή φοβάται πως αυτό είναι έτοιμο να παραδοθεί στον εχθρό.
Στην πτώση σημασία έχει από πόσο ψηλά πέφτεις. Aν η σχέση του ζευγαριού από πτήση στα ουράνια έχει κανταντήσει σύρσιμο στο έδαφος, τότε δεν είναι σαν το ανέκδοτο με το αλεξίπτωτο: «E, στο ένα μέτρο πήδα». Kάνεις μια έτσι και κατεβαίνεις. Kαι οι δύο δείχνουν να συμφωνούν μ’ αυτό που πρόκειται να συμβεί: δεν πάει άλλο. H βαρεμάρα είναι αμοιβαία. Kανένας τους δεν έχει όρεξη για εξάρσεις και ακριβώς αυτή η απουσία του πάθους τούς βοηθάει, τις περισσότερες φορές, να παραμείνουν δυο καλοί φίλοι. Tι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο ερωτευμένος (νομίζει ότι) λικνίζεται στους αιθέρες παραδομένος στην ευφορία του, την ίδια στιγμή που ο σύντροφός του ετοιμάζεται να πάει στο περίπτερο για τσιγάρα και να μην ξαναγυρίσει; (ο άλλος δεν εξαφανίζεται ποτέ όταν και όπως το περιμένεις). Tότε κυριολεκτικά ο ερωτευμένος πέφτει από τα σύννεφα. H πρόσκρουση στο έδαφος είναι οδυνηρή και θα χρειαστεί χρόνος για να μαζέψει τα κομμάτια του. Στην αρχή δεν μπορεί να αποδεχθεί το συμβάν. Πιστεύει ότι πρόκειται για λάθος ή στην χειρότερη περίπτωση για έναν ερωτικό αντιπερισπασμό του αγαπημένου του. Aνακαλεί από το παρελθόν στη μνήμη του παρόμοιες καταστάσεις, λιγότερο για να δει τι φταίει και περισσότερο για να καθησυχάσει τον εαυτό του.
Στη συνέχεια προσπαθεί να τον φέρει πίσω με διάφορους τρόπους, που ξεκινάνε από την παραίνεση, περνάνε στην απειλή και καταλήγουν στην ικεσία. Aκόμα και τότε, ο ερωτευμένος αρνείται πεισματικά να κατανοήσει την κατάσταση των πραγμάτων.
Aκολουθεί ο πανικός. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι την ώρα που αυτός τρώει τις σάρκες του, την ίδια στιγμή ο αγαπημένος του ξεκινάει καινούριο ταξίδι. Tρελαίνεται με τη σκέψη ότι κάποιος άλλος μπαίνει στο κορμί του και όσο τον πονάει αυτή η σκέψη τόσο περισσότερο τη φέρνει στο μυαλό του. Έχει ανάγκη να λυπάται τον εαυτό του και ο πόνος τρέφει τον πληγωμένο του εγωισμό. Kάνει κινήσεις που τον ταπεινώνουν, φτάνοντας σε σημείο ακόμα και να εκλιπαρεί τον έρωτά του.. Kάπου εκεί συνειδητοποιεί, για πρώτη φορά, ότι έχει χάσει το παιχνίδι. Nιώθει προδομένος και μόνος. Δεν νιώθει όμως έτσι το άλλο μισό της σχέσης. Γι’ αυτόν που φεύγει η προδοσία είναι, ξανά, ένα ταξίδι άγνωστο.
Aκολουθεί η περίοδος του ερωτικού πένθους, όπου όλα του φαίνονται μάταια. Στάσιμος σαπίζει σε μουχλιασμένα νερά. Δεν θέλει να δει ούτε να ακούσει κανέναν. Aρνείται τη συνδρομή των φίλων του και προτιμά να βρίσκεται κλεισμένος στο καβούκι της μοναξιάς του. Tαυτόχρονα, όμως, χωρίς να το συνειδητοποιεί, γλείφει τις πληγές του και ανακτά δυνάμεις.
Ξαφνικά μια μέρα νιώθει σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ αυτός ο χωρισμός. Δεν θυμάται πλέον ξεχωριστά τα κομμάτια της ερωτικής του ιστορίας (φλερτ, έρωτας, πτώση), όπως τα αναμασούσε στην περίοδο του πένθους, αλλά σαν κάτι το ενιαίο και αδιάσπαστο. Tώρα ο αγαπημένος του απομακρύνεται στον χρόνο, σαν ιστιοφόρο που όσο χάνεται στη θάλασσα τόσο λιγότερο φαίνονται τα πανιά και τα ξάρτια του και στο τέλος δεν απομένει παρά μια κουκίδα στον ορίζοντα και είναι ο ίδιος τότε που αισθάνεται την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.
Wednesday, September 06, 2006
Tuesday, September 05, 2006
Στην Ιλιάδα υπάρχει ένας ωραίος μύθος έρωτα και θανάτου. Στον Τρωικό Πόλεμο ο Αχιλλέας τραυματίζει θανάσιμα τη βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Όμως, λίγο πριν ξεψυχήσει, τα βλέμματά τους διασταυρώνονται και ο Αχιλλέας νιώθει να τον κυριεύει ένας ακαριαίος έρωτας για την όμορφη Αμαζόνα. Είναι πολύ αργά όμως (ο Αχιλλέας είχε ήδη κάνει την επιλογή του) και καθώς η ζωή εγκαταλείπει το ποθητό κορμί που σφίγγει στην αγκαλιά του, ξεσπάει σε λυγμούς επειδή δεν θα αποκτήσει ποτέ εκείνη που ερωτεύτηκε. Ο Αχιλλέας είχε πάρει αμετάκλητα το μονοπάτι χωρίς την Πενθεσίλεια και ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή μαζί της. Εξάλλου ούτε εμείς θα μάθουμε ποτέ την εξέλιξη που θα είχε ο Τρωικός Πόλεμος, αν ο Αχιλλέας αποφάσιζε να φύγει μαζί της και άφηνε τους συμπολεμιστές του μόνους στην κοιλάδα του Ίλιου.
Τη στιγμή που στεκόμαστε μετέωροι στο σταυροδρόμι των ερωτικών αποφάσεων, οι επιλογές μας βρίσκονται η μία δίπλα στην άλλη. Μπορούμε να τις ζυγίζουμε μέσα στη φούχτα μας. Η σκέψη να απαρνηθούμε το ένα για χάρη του άλλου μας καθηλώνει. Αναζητούμε βοήθεια κάνοντας προβολές στο μέλλον. Όσο όμως και αν προσπαθούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας στο βάθος του χρόνου, μόνο θολές εικόνες έρχονται από εκεί που ίσως καν να μη μας ανήκουν.
Οι πορείες είναι αποκλίνουσες και μοιάζουν με την κίνηση των γαλαξιών: όσο μακρύτερα βρίσκονται μεταξύ τους, τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο. Έτσι και με τις επιλογές μας. Όσο περνάει ο χρόνος τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται η μία από την άλλη, έτσι που μετά από χρόνια δείχνουν σαν να μην είχαν βρεθεί ποτέ στο παρελθόν δίπλα δίπλα. Και όμως στο σημείο εκκίνησης βρίσκονταν τόσο κοντά μεταξύ τους. Στριφογύριζαν σαν Κίρκες μέσα μας, καλώντας μας να διαλέξουμε ή τη μία ή την άλλη.
Άραγε υπάρχει τρόπος, κάθε φορά που στεκόμαστε αμήχανοι, ανασφαλείς και συναισθηματικά φορτισμένοι μπροστά στα σταυροδρόμια της ζωής μας, να κάνουμε τη σωστή κίνηση; Δεν υπάρχει!
Ένα είναι το βέβαιο: η κάθε επιλογή μας οδηγεί σε διαφορετικό κλαδί στο δέντρο της ζωής μας. Ποτέ δεν θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε πώς θα ήταν αυτή, αν είχαμε επιλέξει —τότε— να μη σκοτώσουμε την Πενθεσίλεια. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξακριβώσουμε αν θα ήμασταν καλύτερα, γιατί δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης. Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την πραγματικότητα με το δυνητικό τοπίο μιας άλλης πορείας μας.
Η ζωή είναι μοναδικό γεγονός που ζούμε μονάχα μια φορά και είμαστε αναγκασμένοι, κάθε που κοντοστεκόμαστε στα σταυροδρόμια της, να “σκοτώνουμε” τη μία επιλογή μας. Αρκετοί τέτοιοι μικροί ερωτικοί θάνατοι —καμιά φορά αρκεί και ένας— σημαδεύουν τη ζωή μας. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν κάναμε σωστά, ακόμα και αν αυτό που τελικά επιλέξαμε μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση, απέραντη χαρά, ακόμα και ευτυχία, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το συγκρίνουμε με το άλλο φανταστικό Σύμπαν που πνίξαμε σαν νεογέννητο μωρό στην κούνια του.
Friday, August 25, 2006
Wednesday, August 23, 2006
Turn around
stand up like a man and look me in the eye.
Turn around
take one final look at what you've left behind.
Then walk away from the greatest lover you have ever known.
yes
walk away
you're telling me
that you can make it on your own
By yourself all alone without my help
mister
you just made a big mistake.
You think you're a man
but you're only a boy
You think you're a man
you are only a toy.
you think you're a man
but you just couldn't see
You weren't man enough to satisfy me.
Shut the door
take a look around and tell me
waht you find.
Shut the door
take a giant step for you and all mankind.
Then don't come back
I always gave you so much more than you deserve(
Now don't come back
'cause no one makes a fool of me
You've got a nerve to walk away
mark the words I'm gonna say
Mister
you just made a big mistake:
You think you're a man
but you're only a boy
. . .
You think you're a man
but you're only a boy
. . .
You think you're a man
but you're only a boy
. . .
You think you're a man
but you're only a boy
Monday, August 21, 2006
Δεν είναι αυτή η λύση, φίλε. Αν δεν μπορείς, αυτοκτόνησε· είναι πιο έντιμο. Αν η συνείδηση σε πνίγει και δεν βρίσκεις πουθενά καταφύγιο να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, δεν είναι επειδή είσαι ξεχωριστός, αλλά επειδή είσαι σαν όλους τους άλλους. Είναι δειλία το να προσπαθείς να υποδυθείς τον Θεό. Μην κρύβεσαι σε κάτι που δεν είσαι.
Η θέωση είναι απάνθρωπη. Η ανθρωπιά θεϊκή.
.
Μαθαίνω ότι έφυγες από το δέντρο, φίλε.
Εύχομαι να έχεις ανοίξει πια τα μάτια και να ονειρεύεσαι έτσι: σαν άνθρωπος που θα μαθαίνει τον εαυτό του μέχρι να πεθάνει κι όχι σαν άνθρωπος που θέλει να εκμηδενιστεί για να βρει την φώτιση μέσα από την αναίρεση του είναι του.
Πάρε το είναι σου α λα μπρατσέτα και ονειρέψου ότι μια νύχτα θα την περάσεις αγκαλιά με τον δικό σου, θα κυλιέστε στην παραλία από ένα πάθος χωρίς όρια…θα στον πάρουνε τα αστέρια που θα καίνε από την κάβλα σου που δεν θα
πάει χαμένη..όπως κανένας εκπληρωμένος πόθος δεν χάθηκε ποτέ.
Χαμένες ήτανε μόνο οι στιγμές που δείλιαζες, οι στιγμές που δίστασες ν αφεθείς προτιμώντας την ασφάλεια του κενού..του τίποτα από φοβο για τον πόνο…
Φάε τον πόνο και ζήσε, μ' άλλα λόγια, γιατί εκτός από τον πόνο υπάρχει κι η χαρά.
Kαι την χαρά την βρίσκει κανείς μέσα στο φως του κόσμου, όχι στα σκοτάδια του νου του.
Friday, August 18, 2006
Thursday, August 17, 2006
Tuesday, July 25, 2006
Saturday, July 22, 2006
Friday, June 30, 2006
Tuesday, June 27, 2006
Sunday, June 25, 2006
Tuesday, June 20, 2006
Big shots argue about what they've got making the planet so hot, hot as a holocaust. Blow up, everything's gonna go up even if you don't show up in your Chemise Lacoste.
Total eclipse, it's a total eclipse, it's a total eclipse of the sun. Can't come to grips with the total eclipse Just a slip of the lips and you're done.
Fall out, nobody left to crawl out If someone calls, we're all out, turning in to French fries Last dance, let the entire cast dance, do the dismembered blast dance as we get atomized!
Friday, June 02, 2006
Στην ιστορία αυτή υπάρχει ένας Θεός.Απόλυτος,κυρίαρχος και παντοδύναμος.Αποδεκτός απ όλους.Το αγαπημένο του δημιούργημα είναι ένας άγγελος,και λέγεται Εωσφόρος.Είναι ο πιο δυνατός,ο πιο έξυπνος και πιο όμορφος απ'ολους τους αγγέλους.Είναι διαφορετικός και το ξέρει.Δεν ανέχεται να υπακούει πια..γιατί είναι έξυπνος και δυνατός και όμορφος.Και κάνει κάτι που κανείς άγγελος ποτέ δεν τόλμησε.Εμφανίζεται μπροστά στον παντοδύναμο θεό και μέχρι τότε΄΄κύριο του΄΄και του λέει το τελευταίο πράμα που θα περίμενε κανείς ν ακουστεί,απο το τελευταίο ον που θα περίμενε κανείς να το πει.NON SERVIAM του είπε.Δε σε υπηρετώ άλλο.NON SERVIAM δηλαδή δεν έχω κύριο,θεό,αφεντικό ή ότι άλλο..Non Serviam.Δηλαδή ξέρω πώς θα κυνηγηθώ,θα συκοφαντιθώ,θα χτυπηθώ,αλλά δεν θα υπηρετίσω...ποτέ..κανέναν..Ο Πανίσχυρος -γιατί ήταν πανίσχυρος-Θεός τον πέταξε στην κόλαση της γης.Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα.Ο πανίσχυρος θεός εξαγριώθηκε.Γιατί ήξερε πως η αρχή είχε γίνει.Ο,τι ο κόσμος θα ήταν πια διαφορετικός.Ο,τι πάντα θα υπήρχαν στο εξής κάποιοι που θα αντιδρούσαν θα εξεγείρονταν θ'αμφισβητούσαν θα φώναζαν επειδή θα σκεφτόταν με την λογική της ψυχής τους.Υπάρχουν κάποιοι που σ όλα τα μήκη και πλάτη της γης που εσωτερικά ή εξωτερκά φωνάζουν Non Serviam,επειδή υπάρχουμε και ζούμε,επειδή είμαστε διαφορετικοί.Non Serviam δεν δεχόμαστε τους νόμους και τους κανόνες του κόσμου σας.Νon Serviam..Υπάρχουμε..
In this story a God exists; absolute, sovereign and almighty, accepted by all. His most beloved creation is an angel, whose name is Lucifer. He’s the most powerful, the most intelligent and most beautiful angel of all; he’s different and knows it.
He tolerates to obey no more, because he’s intelligent, and powerful and beautiful; and does something than no angel ever dared. He summons himself in front of almighty God and up to this present day “master”, and utters to him the very last thing that anyone would ever expected to hear; from the very last being that anyone would ever expect to say. NON SERVIAM he said. I serve you no more! NON SERVIAM, to wit, I have no lord, God, master nor whatever... NON SERVIAM. To wit I know that I’ll be run after, slandered, knocked down; but will not serve... No one... Ever.
Almighty –because he was almighty– God cast him down in the hell of earth; but that meant nothing to him. Almighty God was bristled with rage; because he knew that it was the beginnings and the world would from now on be different. Henceforth there would always be someone who would react, would rise in revolt, would dispute, and would scream out because they would think with the logic of their soul.
There exist some people in all latitudes and longitudes of earth who voice either on the inside or outside: NON SERVAM; because we exist and live, as we are different. NON SERVIAM, we do not accept the laws and the norms of your world.
NON SERVIAM... We exist...
Sunday, May 28, 2006
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτήσυγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναιπου με τι ευχαρίστησι, με τι χαράθα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
ITHACA
When you set out on your journey to Ithaca,pray that the road is long,full of adventure, full of knowledge.The Lestrygonians and the Cyclops,the angry Poseidon - do not fear them:You will never find such as these on your path,if your thoughts remain lofty, if a fineemotion touches your spirit and your body.The Lestrygonians and the Cyclops,the fierce Poseidon you will never encounter,if you do not carry them within your soul,if your soul does not set them up before you.
Pray that the road is long.That the summer mornings are many, when,with such pleasure, with such joyyou will enter ports seen for the first time;stop at Phoenician markets,and purchase fine merchandise,mother-of-pearl and coral, amber and ebony,and sensual perfumes of all kinds,as many sensual perfumes as you can;visit many Egyptian cities,to learn and learn from scholars.
Always keep Ithaca in your mind.To arrive there is your ultimate goal.But do not hurry the voyage at all.It is better to let it last for many years;and to anchor at the island when you are old,rich with all you have gained on the way,not expecting that Ithaca will offer you riches.
Ithaca has given you the beautiful voyage.Without her you would have never set out on the road.She has nothing more to give you.
And if you find her poor, Ithaca has not deceived you.Wise as you have become, with so much experience,you must already have understood what Ithacas mean.
ITHAKA
Brichst du auf gen Ithaka,wunsch dir eine lange Fahrt,voller Abenteuer und Erkenntnisse.Die Lastrygonen und Zyklopen,den zornigen Poseidon furchte nicht,solcherlei wirst du auf deiner Fahrt nie finden,wenn dein Denken hochgespannt, wenn edleRegung deinen Geist und Korper anruhrt.Den Lastrygonen und Zyklopen,dem wutenden Poseidon wirst du nicht begegnen,falls du sie nicht in deiner Seele mit dir tragst,falls deine Seele sie nicht vor dir aufbaut.
Wunsch dir eine lange Fahrt.Der Sommermorgen mochten viele sein,da du, mit welcher Freude und Zufriedenheit!In nie zuvor gesehene Hafen einfahrst;Halte ein bei Handelsplatzen der PhonizierUnd erwirb die schonen Waren,Perlmutter und Korallen, Bernstein, EbenholzUnd erregende Essenzen aller Art,so reichlich du vermagst, erregende Essenzen,besuche viele Stadte in Agypten,damit du von den Eingeweihten lernst und wieder lernst.
Immer halte Ithaka im Sinn.Dort anzukommen ist dir vorbestimmt.Doch beeile nur nicht deine Reise.Besser ist, sie dauere viele Jahre;Und alt geworden lege auf der Insel an,reich an dem, was du auf deiner Fahrt gewannst,und hoffe nicht, dass Ithaka dir Reichtum gabe.
Ithaka gab dir die schone Reise.Du warest ohne es nicht auf die Fahrt gegangen.Nun hat es dir nicht mehr zu geben.
Auch wenn es sich dir armlich zeigt, Ithaka betrog dich nicht.So weise, wie du wurdest, in solchem Ma?e erfahren,wirst du ohnedies verstanden haben, was die Ithakas bedeuten.
Constantine.Kavafis
Saturday, May 27, 2006
Nazim Hikmet
Thursday, May 18, 2006
Sunday, May 14, 2006
Σκανδαλώδες
«Στ' αληθινά, στα ψεύτικα,το λέω και τ' ομολογώ:Σαν να 'μουν εγώ και όχι άλλος μες στη ζωή πορεύτηκα».
Όταν πορεύεσαι σαν άλλος, λαχταράς να πορευόσουν σύμφωνα με το εγώ σου.
Όταν πορεύεσαι σύμφωνα με το εγώ σου, λαχταράς να ζούσες σ' ένα κόσμο που κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σκανδαλώδες.
Η λέξη «τίμημα» για τις κάθε είδους επιλογές μας, είναι σαν να έχει παραπλανητικά αυτονομηθεί από την αρχική της έννοια. Τίμημα σημαίνει τιμή. Στα αγγλικά είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Λένε «price» ή «the price you have to pay» και ξέρουν για τι μιλάνε.Όλα έχουν την τιμή τους. Έτσι απλά· εξετάζεις αν κάθε συναλλαγή αξίζει τα λεφτά της.
Πορεύεσαι σαν άλλος, αγοράζοντας επιβίωση και πληρώνοντας με στιγμές μελαγχολίας.
Πορεύεσαι σύμφωνα με το εγώ σου, αγοράζοντας πράγματα κοντύτερα στις ανάγκες σου και πληρώνοντας σε ταμεία που δείχνουν να μην έχουν τελειωμό.
Μπούρδες. Σπανίως επιλέγεις πραγματικά το πώς θα πορευθείς, σπανίως είσαι εσύ που θα αποφασίσεις αν σε συμφέρει να αγοράσεις ή να πουλήσεις.
Με τον θάνατο τελειώνουν και οι σκοτούρες.
Όσο ξεκάθαρα είναι όλα, άλλο τόσο μπερδεμένα είναι. Ένα μπέρδεμα από την αρχή μέχρι το τέλος, κι εσύ εκεί, να πρέπει να έχεις το σθένος να αντικρύζεις κατάματα αυτό το μπέρδεμα και να συμφιλιώνεσαι μαζί του.
Δραπετεύουμε για λίγο από το μπέρδεμα τραγουδώντας, χορεύοντας ή φωνάζοντας ζητω!
Και μετά επιστροφή σε αυτό, επιστροφή στη σύγκρουση εγώ - πραγματικότητας, επιστροφή στη σχετικότητα, επιστροφή στις αδιάκοπες αγοραπωλησίες.
Είναι φορές που θα 'θελες να είσαι δειλός.
Είναι φορές που θα 'θελες να είσαι ζάντα ή τασάκι, κάτι που να μην σκέφτεται και να μη νιώθει, τέλος πάντων.
Saturday, May 13, 2006
Sunday, May 07, 2006
Tuesday, May 02, 2006
Monday, May 01, 2006
Saturday, April 29, 2006
Friday, April 28, 2006
The Sensualist
You say i m your mystery
Please dont ever solve me
cause i wont be a mystery
anymore...
Something's holding my breath
strikes the moment down
gives me greater heights to reach..
Sensual
seriously sensual
we re in the sense of sensual
EROS
Erotomania
brings ecstasy..ecstasy
Little lover
let's explore a little while
dance upon my heart
take me on ,you say
i'll be your mystery
we'll unveil a little more
each time..a little more..
Do i ever feel tired?
I answer YES each time
it takes a little more to feel inspired
i'm a teardrop in a storm
a storm at the end of the world
I LOVE YOU
I'd love you if you weren't you at all..
my room is flooded blue and green
it's comepletly real this dream..seems
I NEED YOU
or i need somebody now..
this hurt takes me to the edge
the moment when i taste my breath
sweet with fear and near to death...