Λες πως μόνο έτσι θα πετύχεις…
Δεν είναι αυτή η λύση, φίλε. Αν δεν μπορείς, αυτοκτόνησε· είναι πιο έντιμο. Αν η συνείδηση σε πνίγει και δεν βρίσκεις πουθενά καταφύγιο να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, δεν είναι επειδή είσαι ξεχωριστός, αλλά επειδή είσαι σαν όλους τους άλλους. Είναι δειλία το να προσπαθείς να υποδυθείς τον Θεό. Μην κρύβεσαι σε κάτι που δεν είσαι.
Η θέωση είναι απάνθρωπη. Η ανθρωπιά θεϊκή.
.
Μαθαίνω ότι έφυγες από το δέντρο, φίλε.
Εύχομαι να έχεις ανοίξει πια τα μάτια και να ονειρεύεσαι έτσι: σαν άνθρωπος που θα μαθαίνει τον εαυτό του μέχρι να πεθάνει κι όχι σαν άνθρωπος που θέλει να εκμηδενιστεί για να βρει την φώτιση μέσα από την αναίρεση του είναι του.
Πάρε το είναι σου α λα μπρατσέτα και ονειρέψου ότι μια νύχτα θα την περάσεις αγκαλιά με τον δικό σου, θα κυλιέστε στην παραλία από ένα πάθος χωρίς όρια…θα στον πάρουνε τα αστέρια που θα καίνε από την κάβλα σου που δεν θα
πάει χαμένη..όπως κανένας εκπληρωμένος πόθος δεν χάθηκε ποτέ.
Χαμένες ήτανε μόνο οι στιγμές που δείλιαζες, οι στιγμές που δίστασες ν αφεθείς προτιμώντας την ασφάλεια του κενού..του τίποτα από φοβο για τον πόνο…
Φάε τον πόνο και ζήσε, μ' άλλα λόγια, γιατί εκτός από τον πόνο υπάρχει κι η χαρά.
Kαι την χαρά την βρίσκει κανείς μέσα στο φως του κόσμου, όχι στα σκοτάδια του νου του.
Δεν είναι αυτή η λύση, φίλε. Αν δεν μπορείς, αυτοκτόνησε· είναι πιο έντιμο. Αν η συνείδηση σε πνίγει και δεν βρίσκεις πουθενά καταφύγιο να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, δεν είναι επειδή είσαι ξεχωριστός, αλλά επειδή είσαι σαν όλους τους άλλους. Είναι δειλία το να προσπαθείς να υποδυθείς τον Θεό. Μην κρύβεσαι σε κάτι που δεν είσαι.
Η θέωση είναι απάνθρωπη. Η ανθρωπιά θεϊκή.
.
Μαθαίνω ότι έφυγες από το δέντρο, φίλε.
Εύχομαι να έχεις ανοίξει πια τα μάτια και να ονειρεύεσαι έτσι: σαν άνθρωπος που θα μαθαίνει τον εαυτό του μέχρι να πεθάνει κι όχι σαν άνθρωπος που θέλει να εκμηδενιστεί για να βρει την φώτιση μέσα από την αναίρεση του είναι του.
Πάρε το είναι σου α λα μπρατσέτα και ονειρέψου ότι μια νύχτα θα την περάσεις αγκαλιά με τον δικό σου, θα κυλιέστε στην παραλία από ένα πάθος χωρίς όρια…θα στον πάρουνε τα αστέρια που θα καίνε από την κάβλα σου που δεν θα
πάει χαμένη..όπως κανένας εκπληρωμένος πόθος δεν χάθηκε ποτέ.
Χαμένες ήτανε μόνο οι στιγμές που δείλιαζες, οι στιγμές που δίστασες ν αφεθείς προτιμώντας την ασφάλεια του κενού..του τίποτα από φοβο για τον πόνο…
Φάε τον πόνο και ζήσε, μ' άλλα λόγια, γιατί εκτός από τον πόνο υπάρχει κι η χαρά.
Kαι την χαρά την βρίσκει κανείς μέσα στο φως του κόσμου, όχι στα σκοτάδια του νου του.
No comments:
Post a Comment