Saturday, August 17, 2013

Άκου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε... !!!

O Στάθης τα χώνει - και κάνει μάθημα - σε αναγνώστη του Μπας και τον Μένανδρο τον λέγαν΄ Μαίανδρο;

Στη χθεσινή στήλη δημοσιεύθηκε σκίτσο με τη Σφίγγα. Ευρέθη αναγνώστης ο οποίος με έψεξε διότι,...κατά τη γνώμη του, απέφυγα να ζωγραφίσω μαιάνδρους στο βάθρο του αγάλματος κι αντ’ αυτών σχεδίασα κάτι ζιγκ ζαγκ.

Άκου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε: ποιος σου είπε ότι σε όλα τα βάθρα των αγαλμάτων -θεών, ανθρώπων και τεράτων- οι αρχαίοι χάραζαν ή ζωγράφιζαν μαιάνδρους; Αντιθέτως. Συνήθως τον μαίανδρο ως διακοσμητικό και μόνον στοιχείο τον βρίσκουμε στα κιονόκρανα (στην επικρανίτιδα ζωγραφική) ή κάτω απ’ τη ζωοφόρο.

Ο μαίανδρος δεν έχει κανένα νόημα, ιδεολογικό ή θρησκευτικό ή κοινωνικό, αποτελεί μόνον τη γεωμετρική αποτύπωση (για διακοσμητικούς λόγους) της βουστροφηδόν ροής του ποταμού Μαιάνδρου παρά την Πέργαμο.

Λέει ο Στράβων: «Ρέει δ’ ο Μαίανδρος προς δυσμάς διά καμπών ελικοειδών, αίτινες παροιμιώδεις κατέστησαν, ώστε και εν ελικοειδές αρχιτεκτονικόν κόσμημα κατ’ αυτόν ωνομάσθη».

 Μόνον κουφιοκεφαλάκηδες και βαθειά αμόρφωτοι περί τα ελληνικά γράμματα και πράγματα θα έπαιρναν ένα διακοσμητικό μοτίβο για να το κάνουν ιδεολογικό(!) σύμβολο ή έμβλημα ταυτότητας ή επί-σημον.

Μόνον βλάκες, μιμητές (μάλιστα ιμιτασιόν) των ναζί, που αναζητούσαν κι εκείνοι μυστικιστικούς συμβολισμούς στη σβάστικα (ένα απλό σύμβολο καλής τύχης και ευημερίας που απαντάται στις Ινδίες, στην Περσία και στην Ελλάδα της αρχαιότητας), θα προσπαθούσαν σήμερα να μιμηθούν το αποτρόπαιο σύμβολο, έτσι όπως έγινε ο αγκυλωτός σταυρός ως ναζιστικό σκιάχτρο, με ένα κακέκτυπο α-νόητο, άνευ νοήματος έμβλημα. Μόνον αδαείς που προφέρουν οι περισσότεροι και γράφουν σβάστιγκα αντί σβάστικα, θα έβρισκαν στον μαίανδρο κάτι περισσότερο από ένα διακοσμητικό του στυλ Βερσάτσε.

Τα γράφω αυτά διότι πλέον μας έχει πνίξει η αγραμματοσύνη των ανελλήνιστων Ελληναράδων, εθνικοφρόνων κι εθνικιστών, καθώς και το θράσος αυτής της αγραμματοσύνης.

Άκου λοιπόν, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (διότι αυτούς κυρίως ψήφιζες): ό,τι ανθρώπινο πιάνεις στο στόμα σου το μαγαρίζεις - άσε την πατρίδα στην άκρη, πατριδοκάπηλος είσαι, γρυ δεν γνωρίζεις απ’ τον ελληνικό πολιτισμό και τις οικουμενικές του διαστάσεις. Αν ελληνικά γνώριζες, φασίστας δεν θα ήσουν.
 Απλώς τώρα, πρώην πελάτη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που με την ψήφο σου συνέβαλες κι εσύ στην καταστροφή της Ελλάδας προς ίδιον μάλιστα όφελος (ρουσφετάκια, διορισμούληδες) - απλώς τώρα, λοιπόν, προσπαθείς να τιμωρήσεις αυτούς που σε πούλησαν, υποστηρίζοντας το υποχθόνιο εργαλείο τους, τη Χρυσή Αυγή. Τόσο σου κόβει! Οσο σου κόβει για τον μαίανδρο. Έκαψες μια φορά την πατρίδα και τώρα πας να την ξανακάψεις. Ελαφρά τη καρδία, πάλι κάνοντας λάθος. Πότε η Χρυσή Αυγή αγωνίσθηκε για το μεροκάματό σου; Κάθεσαι και βρίζεις την Αριστερά λες και σε κυβερνούσε αυτή για να ανακουφίσεις τις ενοχές σου - που τα έκανες μαντάρα και τώρα πας να τα
 ξανακάνεις.
Τόσο σου κόβει - δεν βλέπεις ότι η επιστροφή της Ελλάδας στο 1950 από πλευράς εργασίας και τρόπου ζωής χρειάζεται την εμφυλιοπολεμική επιχειρηματολογία που είχαν ξεχάσει ακόμα και οι βρυκόλακες; Ο Γράμμος και το Βίτσι σε μάραναν; τα «ορφανά του Στάλιν» σου έκαναν το μεροκάματο κουπόνι; αν θα γιορτάσει τη φασιστική επέτειο της 4ης Αυγούστου η Χρυσή Αυγή είναι το πρόβλημα ή ότι αύριο θα σου κατασχέσουν το σπίτι χωρίς η Χρυσή Αυγή να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι της, παρά μόνον βγάζοντας ανώδυνες ανακοινώσεις για τους «τοκογλύφους» - στάχτη στα μάτια του κόσμου. Καταναλώνεις τις μπούρδες της προπαγάνδας για «ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς κατά τη μεταπολίτευση» και νομίζεις ότι σκέφθηκες κάτι δικό σου, ότι προσδιόρισες την αιτία των προβλημάτων σου.

Δεν σε προβληματίζουν τα «μυστικά» (γιατί μυστικά; απλώς στημένα) γκάλοπ που διοχετεύουν δεξιά έντυπα και νεοδημοκρατικά παράκεντρα εμφανίζοντας την ακροδεξιά στο 20%;! Ποιος χρειάζεται ένα τέτοιο ποσοστό στα δεξιά του για να αντιμετωπίσει τη διαμαρτυρία απ’ τα αριστερά του; Η δεξιά; Σωστός! Και με ποιον συγκυβερνάει η δεξιά; Με το ΠΑΣΟΚ. Πάλι τα ίδια δηλαδή. Αυτοί (οι ίδιοι) που ψήφιζες χρειάζονται τώρα την ψήφο σου στα δεξιά τους για να συνεχίσουν να κυβερνάνε. Εξυπνη η ψήφος σου στη Χρυσή Αυγή, δεν λέω.

 Και αν η δεξιά κυβερνά αισχρά, η ακροδεξιά δεν θα κυβερνούσε αισχρότερα; Ξέρω, ξέρεις ότι αυτά που σου λέω σου τα λέει ένα «ορφανό του Στάλιν», ένας θολοκουλτουριάρης, πιθανόν και αδερφή, ένας βολεμένος. Οταν εγώ, φίλε μου, και πολλοί άλλοι όπως εγώ αγωνιζόμασταν απ’ το 1981 κατά του δικομματισμού, εσύ τον ψήφιζες. Οταν η ταπεινότης μου έκανε τη διαδρομή της στη δημοσιογραφία με το σπαθί της (μόνον τις απολύσεις να υπολογίσεις), εσύ είχες άκρες και κονέ, όταν εγώ αγωνιζόμουνα για πάρτη σου, λέγοντας απ’ το 1990 ό,τι λέω και τώρα, εσύ με έλεγες γραφικόν. Τώρα λοιπόν πας να μου κάνεις και χρηστομάθεια, μάλιστα αγράμματη. Αντί να βάλεις κάτω το κεφάλι σου να σκεφθείς ποιος και τι φταίει για όσα σε βασανίζουν, βάζεις πάλι τις φωνές, μόνον που αυτήν τη φορά δεν είναι ιαχές δοξαστικές για τους δημαγωγούς, αλλά κραυγές υπέρ των εμπρηστών. Κραυγές οργής, δεν λέω. Αλλά πού σπαταλάς την οργή σου; Πού πας φεύγοντας απ’ τους δημαγωγούς; στους εμπρηστές;
Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει η «blut und ehre», η «αίμα και τιμή» Χρυσή Αυγή; Ασε το μεροκάματο, άσε το ξεπάτωμα όσης δημοκρατίας σού απέμεινε. Ποιο πρόβλημα θα σου λύσει; το μεταναστευτικό; πώς; με αίμα; με πογκρόμ; με ξενηλασία (για να αναφερθώ πάλι στα ελληνικά γράμματα που τόσο ατιμάζεις) ή με κρυπτεία; Σαν αυτή που ήδη γίνεται, να βγαίνουν δηλαδή νύχτα οι Αριοι και να τρώει το σκοτάδι δυο-τρία παιδιά κατώτερων θεών κάθε δεύτερο-τρίτο βράδυ. Και ποιοι είναι οι Αριοι; αυτοί που μουγκανίζουν αντί να μιλάνε; οι μπράβοι της νύχτας; - εξπέρ στον Αριστοτέλη και τους μαιάνδρους, δεν λέω.
 Το μεταναστευτικό είναι μεγάλο πρόβλημα, άπτεται της εθνικής υπόστασης της χώρας και δεν λύνεται με κραυγές, στα τυφλά - απαιτεί αναδιάταξη των διακρατικών σχέσεων της χώρας, αναθεώρηση συνθηκών, ισχυρή έννομη τάξη στο εσωτερικό - αλλιώς θα σφαγούμε στους δρόμους! Αυτό θέλεις; να παίζουμε την τυφλόμυγα με τα δίκαννα με τους ξένους και μεταξύ μας;

Ξέρω ότι σε ενοχλούν ορισμένοι κουφιοκεφαλάκηδες της Αριστεράς. Αυτοί που μιλούν την ίδια εμφυλιοπολεμική γλώσσα με τη δική σου, όταν λένε «τότε στον Μελιγαλά έγινε μισή δουλειά» ή «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - Μελιγαλάς» ή «Γρήγορα ξεχάσατε τον Μελιγαλά, φασίστες, τα κεφάλια σας δεν στέκονται καλά». Τροφοδοτούν και αυτοί με αυτά που λένε τη θεωρία των δύο άκρων. Τι να κάνουμε; έχει και η αριστερά τους βλάκες της, τους αριστεριστές της ή τους προβοκάτορες. Ομως αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα; οι μαίανδροι και ο Μελιγαλάς;

Η Ελλάδα, φίλε μου, καίγεται και εσύ χτενίζεσαι - όχι όπως οι αρχαίοι Ελληνες πριν από τη μάχη, αλλά όπως ο κ. Κασιδιάρης όταν βαράει γυναίκες. Αυτό είναι το ήθος σου; Αυτό είναι το ήθος που χρειάζεται η χώρα για να ανακτήσει το ηθικό της;

Ο ελληνισμός είναι προίκα, δεν είναι χρεώγραφο. Δεν μπορείς να δηλώνεις Ελληνας και να σου πληρώνει η οικουμένη διόδια, πρέπει να δίνεις δώρα για να παίρνεις αντίδωρα. Δεν σώζουν οι μαίανδροι (και τα λοιπά διακοσμητικά) την Ελλάδα, που την έχουν πάρει λάφυρο οι Δυνατοί, Ελληνες (εξίσου με εσένα) και ξένοι. Μόνον που αυτοί οι ξένοι δεν είναι φτωχαδάκια απ’ αυτά που θέλει να τους ρίχνει καρπαζιές η Χρυσή Αυγή κάνοντας τον τζάμπα μάγκα, αλλά ξένοι ισχυροί, λεφτάδες, βιομήχανοι και τραπεζίτες από κείνους που ρίχνουν καρπαζιές σε σένα, σε μένα, στη μάνα σου, στο παιδί μου και τα πακιστανά, όπως αποκαλείς τους Πακιστανούς, ενώ διαμαρτύρεσαι όταν αποκαλούν εσένα με ανάλογες παραφθορές του ονόματός σου εκείνοι που σου πίνουν το αίμα.

Τα ξέρεις όλα αυτά, το ξέρω ότι τα ξέρεις, άσε λοιπόν τον Μαίανδρο να κυλάει ήσυχος τα νερά του ποτίζοντας τα χωράφια των Τούρκων αδερφών σου και σκέψου πώς θα οργανώσεις την οργή σου υπέρ σου και υπέρ των συντρόφων σου, υπέρ των οικείων σου κι όχι εναντίον τους, υποστηρίζοντας μισάνθρωπα νεοναζιστικά κνώδαλα που κολακεύουν τα κόμπλεξ των ανθρώπων για να προσπορίζονται απ’ την πικρία και την απελπισία που σκορπίζουν τα αφεντικά τους, στρατό ακριβώς για τα αφεντικά τους...

ΥΓ.: ΡΑΝΤΕΒΟΥ τον Σεπτέμβρη. Εως τότε η στήλη εύχεται σε όλες και όλους όλην την ηδύτητα που μπορεί το θέρος να μας προσφέρει (και) σε δύσκολους καιρούς όπως οι τωρινοί. Με αγάπη, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει»...

Πηγή: iskra.gr

Saturday, May 25, 2013

Pre - Pride Festival

Με αφορμή το Pride Αθήνας (Σάββατο 8 Ιουνίου) και Θεσσαλονίκης (Σάββατο 15 Ιουνίου) η Πρωτοβουλία κατά της Ομοφοβίας Ξάνθης διοργανώνει 2ήμερο εκδηλώσεων την Πέμπτη 30 και Παρασκευή 31 Μαΐου.

Πέμπτη 30 Μαΐου στις 21.00
Εκδήλωση-προβολή της ταινίας: Beyond Gay: The Politics of Pride (2009)
http://www.youtube.com/watch?v=qd76gOVaiAQ
Συζήτηση και ενημέρωση σχετικά με το Gay Pride και το LGBTQ κίνημα τοπικά και παγκόσμια
στο Φίλοιστρον, Σμηναγού Μητράκη 29

Παρασκευή 31 Μαΐου στις 23.00
PRE-PRIDE PARTY
DJ SET: Deppy T, χορός, αντι-ομοφοβική παρέα και LGBTQ ήχοι
στο ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, Γεωργίου Σταύρου 4 (στον πεζόδρομο της Εθνικής)
Η Πρωτοβουλία κατά της Ομοφοβίας Ξάνθης θα συμμετέχει και με περίπτερο στο Pride Θεσσαλονίκης.

Tuesday, March 12, 2013

ΗOMOPHOBES

HOW MANY HOMOPHOBES DOES IT TAKE TO CHANGE A LIGHTBULB ? NONE. THEY FEAR CHANGE-EVEN IF IT MEANS MAKING THE WORLD A BRIGHTER PLACE!

Monday, October 01, 2012

Πως γίνεται κάποιος φασίστας

Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Συνήθως παίρνει χρόνο. Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:
Στάδιο πρώτο: Τα θεμέλια
Κάποτε σε μικρή ηλικία, όταν είσαι εντελώς εύπλαστος, διαβάζεις στα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού για τις μάχες που έδιναν οι πρόγονοί σου. Λυρικές αναπαραστάσεις του τρόπου με τον οποίο αν και πάντα λιγότεροι κατάφερναν να εξουδετερώνουν όλους τους πανίσχυρους εχθρούς τους, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Ιταλούς τους Γερμανούς. Ενδιάμεσα σου παραβάλλονται οι ενδείξεις της πολιτισμικής σου ανωτερότητας. Φωτογραφίες από κίονες, ναούς και αμφορείς που επιβεβαιώνουν αυτό που έχεις ακούσει και στο σπίτι σου: «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι τρώγαν βελανίδια». Κάπου εκεί αρχίζεις να ερωτοτροπείς με έναν παιδικό εθνικισμό. Βλέπεις τον εαυτό σου σαν τον επόμενο Καραϊσκάκη ή Κολοκοτρώνη, και δηλώνεις περήφανος για την καταγωγή σου και πρόθυμος να θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Έχεις μάθει απ’ έξω όλες τις βασικές εκκλησιαστικές προσευχές κι ας μην καταλαβαίνεις τι λένε. Σταυροκοπιέσαι κάθε φορά που περνάς έξω από εκκλησία, ίσως να παρακολουθείς και το κατηχητικό, και για κάποιο λόγο πιστεύεις πως υπάρχει ένας θεός που προστατεύει την Ελλάδα σαν την δική του πατρίδα. Άλλωστε η εκκλησία έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο στη μόρφωσή σου και ιδιαίτερα στην ιστοριογραφία της χώρας μας, η οποία παρά την ύπαρξη πολλών κατ’ όνομα αριστερών καθηγητών, διανοούμενων και ερευνητών δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τον χαρακτήρα της γεγονοτολογικής παράθεσης πολεμικών συγκρούσεων. Ιδιαίτερα όταν η αριστερή αντίστιξη στην εθνικιστικού τύπου ιστοριογραφία είναι η …Ρεπούση τα πράγματα δυσκολεύουν.
Στάδιο Δεύτερο: Η εφηβεία
Στην εφηβεία έχεις ήδη κατασταλάξει στην ομάδα που υποστηρίζεις με φανατισμό. Θέλεις να βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα που μιλάνε για την οπαδική σου μαγκιά και την ανωτερότητα σου από τους άλλους. Η αυξημένη σου λίμπιντο δεν κατευνάζεται με χειροπρακτικές μεθόδους, χρειάζεσαι κι άλλο. Βρίσκεις εκτόνωση στην βία με τους συμμαθητές σου. Γουστάρεις να ακούς ιστορίες από «πεσίματα» με κράνη, καδρόνια και μαχαίρια απέναντι στους «άλλους». Τα παιδιά από τον Σύνδεσμο είναι καλοί μάγκες, και η παρέα μαζί τους σε κάνει μάγκα κι εσένα. Με την ομάδα και την γκόμενα να σου τρώνε πολύ χρόνο από τη ζωή σου δεν έχεις κουράγιο να ασχοληθείς με τα πολιτικά. Άλλωστε όλοι κλέφτες και ψεύτες είναι, όπως είπε και ο μπαμπάς βλέποντας ειδήσεις χτες το βράδυ.
Στάδιο τρίτο: Η ενηλικίωση
Αφού είδες κι αποείδες να τελειώσεις το σχολείο πρέπει να δεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Ως άτομο διατηρείς ακέραιες τις βάσεις της μαζικής κουλτούρας που συνήθισες να καταναλώνεις. Η τηλεόραση είναι το αγαπημένο σου μέλος της οικογένειας, το διαδίκτυο βοηθάει για όλα τα άλλα και πράγματα όπως οι τέχνες και τα βιβλία δεν είναι για σένα. Γελάς ακόμα με τα ανέκδοτα για τους Αλβανούς που «κλέβουν την παράσταση» και για τους μαύρους που είναι μαύροι και όχι εσύ ρατσιστής. Μπορεί να είπες και στον κολλητό σου που έκατσε πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο ότι έγινε σκούρος σαν «Πάκι». Αλλά ρατσιστής δεν είσαι.
Στάδιο τέταρτο: Η εργασία
Πήγες για δουλειά κι εσύ κάποια στιγμή όπως όλοι. Κακοπληρωμένος κι ανασφάλιστος, αλλά δεν πειράζει. Πρέπει να είσαι εργατικός. Έτσι λένε όλοι. Άλλωστε η εργατικότητα είναι ένα παράσημο που πρέπει ο άνδρας να διαθέτει. Είναι πιο σημαντικό κι από την αξιοπρέπεια. Το αφεντικό είναι καλό, αφού σου χτυπάει καμιά φορά την πλάτη φιλικά. Ενδιαφέρεται αυθεντικά για σένα και σου είπε ότι θα σε κάνει κάποια μέρα υπεύθυνο, αρκεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά. Κάποτε είδες έναν περίεργο τύπο, μάλλον συνδικαλιστή, να σου λέει ότι πρέπει να πας στην απεργία. Δεν άφησες την πρόκληση αναπάντητη: «που να πάω στην απεργία; και το μεροκάματο που θα χάσω;» κι ύστερα γύρισες το κεφάλι και συμφώνησες με τον παλιότερο που σου είπε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι που ζούνε μέσα στη χλιδή. Άλλωστε η Αριστερά πέθανε. Είδαμε τον κομμουνισμό που μόλις έπεσε γέμισαν τα κωλόμπαρα της Ελλάδας μας. Πουτάνες θα τις κάνουν τις μάνες μας;
Στάδιο πέμπτο: Η κρίση
Όλα κυλούν καλά. Συνεχίζεις να ψηφίζεις το κόμμα που σου υπέδειξε αυτός που σε έβαλε στη δουλειά. Συνεχίζεις να αδιαφορείς για την πολιτική και να κοιτάς την πάρτη σου. Όταν κάθεσαι στο μετρό ή στο λεωφορείο παρακαλάς να μην κάτσει στην άδεια θέση δίπλα σου εκείνος ο σκουρόχρωμος που βρωμάει. Κάποια στιγμή παρατηρείς ότι είναι πολλοί. «Πως την κατάντησαν έτσι την Ελλάδα;». Με ξένους δεν κάνεις παρέα. Εντάξει δεν είναι όλοι κλέφτες, υπάρχουν και ορισμένοι νοικοκυραίοι που σέβονται την χώρα μας, αλλά όχι και να σηκώσουν τη σημαία τα αριστούχα παιδιά τους. Άλλωστε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» που τραγούδησες μεθυσμένος από εθνική υπερηφάνεια το 2004 το πιστεύεις ακόμα.
Έρχεται η κρίση και το αφεντικό σου, γεμάτο αληθινό πόνο, σου ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να σε κρατήσει άλλο στη δουλειά γιατί δεν βγαίνει. Τα κέρδη του μειώθηκαν και αν μπορούσε να σε κρατήσει θα το έκανε, όμως τα πράγματα ζόρισαν. Αν αλλάξει κάτι θα σε ειδοποιήσει, όμως τώρα θα προτιμήσει να κρατήσει τους δύο Πακιστανούς που τους έχει να δουλεύουν με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστους και παράνομους. Του λες ευχαριστώ που σου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψεις και τον αποχαιρετάς.
Κάτι αρχίζει να σαλεύει. Εσύ που τόσα χρόνια εργαζόσουν ακατάπαυστα και ήξερες τη δουλειά να πετιέσαι έξω από δυο ξυπόλητους βρωμιάρηδες; Αυτοί φταίνε. Τι δουλειά έχουν εδώ; Να πάνε στη χώρα τους. Εμείς δεν αντέχουμε άλλους. Αν μπορούσαμε να τους ταϊσουμε θα το κάναμε ευχαρίστως, αλλά όχι τώρα. Πρέπει να φύγουν. Όμως ποιος θα τους διώξει; Ένα γαμάτο blog που διάβασες προχτές έγραφε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι προδότες και έχουν ξεπουλήσει με μυστικές συμφωνίες την χώρα. Πείθεσαι ότι αυτοί οι λαθρομετανάστες δεν ήρθαν από μόνοι τους. Τους έφεραν κάτι μεγάλα κεφάλια, που κατά σύμπτωση είναι Εβραίοι, για να καταστρέψουν την χώρα σου. Βλέπεις το κόμπλεξ αυτών που έτρωγαν τα βαλανίδια είναι μεγάλο και γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν.
Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί είναι όλοι πουλημένοι. Οι λογαριασμοί τρέχουν και από τον ΟΑΕΔ δεν είχες κανένα νέο. Και εκείνος ο δημοτικός σύμβουλος που σου έλεγε ότι θα σε βολέψει κάπου δεν απαντά στα τηλέφωνα. Ο χρόνος πιέζει. Οι ξένοι ηγέτες μας κοροϊδεύουν. Ποιος θα δώσει τη λύση; Τους χρειάζεται ένα μάθημα. Ένα Γουδί. Ένας Παπαδόπουλος. Αυτός τουλάχιστον δεν έκλεβε.
Το βραδάκι κάθεσαι να δεις ειδήσεις. Βρίζεις την Τρέμη και τον Πρετεντέρη όταν σου λένε ότι πρέπει να πληρώσεις το χαράτσι. Όταν σου λένε ότι πρέπει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες κατά σύμπτωση συμφωνείς μαζί τους. Δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνει κάτι. Τώρα. Δεν σε νοιάζει ποιος και πως θα το κάνει. Αρκεί να γίνει. Να φύγει ο βρωμιάρης που σου πήρε τη δουλειά. Να πάει στον αγύριστο. Κάπου στο youtube πήρε το μάτι σου έναν τύπο με ξυρισμένο κεφάλι να υπόσχεται κρεμάλα στους προδότες και δουλειά στους Έλληνες. Αυτό είναι. Μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν!
Ναι αλλά αυτοί είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που κατέκαψε την Ελλάδα, που βίασε και σκότωσε τους προγόνους σου. Λεπτομέρειες. Τώρα έχουμε κρίση, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με την ιστορία. Άλλωστε δεν είδαμε προκοπή από τους δημοκράτες. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό;
Στάδιο έκτο: Το πέρασμα στη δράση
Στις πρώτες εκλογές δειλά-δειλά ψήφισες Χρυσή Αυγή. Μιλώντας με τους φίλους σου επέμενες ότι δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά δεν ήξερες τι άλλο να ψηφίσεις. Η Παπαρήγα είναι βολεμένη, ο Τσίπρας έφερε τους μετανάστες και ο Καμμένος ήταν για χρόνια στην ΝΔ. Σε δημόσιες συζητήσεις αποκύρηττες τη βία, αλλά ήθελες να φάει ένα χαστούκι ο Πάγκαλος. Έκοψες και την καλημέρα που έλεγες με τον για χρόνια Αλβανό γείτονά σου και κρυφοχάρηκες όταν έμαθες ότι απολύθηκε κι αυτός και μάλλον θα πάει Αυστραλία. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτοί με έκαναν» επαναλαμβάνεις μονότονα, ίσως από τύψεις. Απολάμβανες το χαστούκι του Ηλία στην Κανέλλη. Καλά της έκανε!
Ο Χρυσαυγίτης της γειτονιάς είναι καλό παιδί. Βοηθάει τις γριούλες, φροντίζει για την ασφάλειά μας και μας ενημερώνει για τα πολιτικά πράγματα. Πολύ θα ήθελες κι εσύ να του μοιάζεις. Να μοιράζεσαι κι εσύ τη σοφία του και τις απέραντες γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στους εχθρούς και τους προδότες. Ενδίδεις στις παραινέσεις του να κατέβεις κι εσύ σε μια συγκέντρωση που θα γίνει για λίγους φίλους. Εκεί θα μας μιλήσει ένας συναγωνιστής που ξέρει πολλά γιατί ήταν στους καταδρομείς και είδε από μέσα τι παίζεται. Πηγαίνεις από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και ξαφνικά νιώθεις πιο δυνατός. Το πνεύμα σου έχει γαλουχηθεί από τις ιστορίες που ακούς. Ένα δεύτερο σχολείο. Εκεί συναντάς και κάτι παλιόφιλους από το Σύνδεσμο. Τότε που την πέφτατε μαζί σε κάνα πιτσιρίκι για να του πάρετε το κασκόλ της αντίπαλης ομάδας. Νιώθεις το σώμα σου να δυναμώνει κάθε φορά που φοράς το ραμμένο από Πακιστανούς, μαύρο μπλουζάκι που σου χάρισε ο νέος σου φίλος για ενθύμιο. Στις δεύτερες εκλογές είσαι πια σίγουρος για την επιλογή σου. Χρυσή Αυγή και τα μυαλά (;) στα κάγκελα. Να μάθουν αυτοί οι αριστεροί και οι προδότες. Αγαπημένη σου φράση το «αν γουστάρεις τους λαθρομετανάστες να τους πάρεις σπίτι σου».
Ο υπαρχηγός του υπαρχηγού του πυρηνάρχη κρίνει ότι είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο. Βία αυτοί, βία κι εμείς. Πρέπει όμως να είσαι πειθαρχημένος. Με στρατιωτικό τρόπο. Τον εξοπλισμό σου τον παίρνεις από τους συναγωνιστές. Τώρα το λοστάρι που κρατάς είναι η προέκταση του ανδρισμού σου. Θα τους γαμήσεις όλους. Δεν σε σταματάει τίποτα. Ακούς με προσοχή τους εμπειρότερους και δεν παρεκκλίνεις από τις εντολές τους. Αν πετύχεις όμως κανέναν αλλοδαπό κοντά στη γειτονιά σου μπορεί να πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις και καμιά κλωτσιά.
Στάδιο έβδομο: Η ολοκλήρωση
Αγαπάς την χώρα σου παθολογικά. Εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις να την ξεπουλάνε στους ξένους, μισείς όποιον την επιβουλεύεται. Πιστεύεις ότι είσαι πατριώτης. Εθνικιστής πατριώτης. Γιατί να το κρύψεις άλλωστε. Είσαι εθνικιστής περήφανος και αγέρωχος. Καταβροχθίζεις τα βιβλία που σου έδωσαν να διαβάσεις και αρχίζεις να παίρνεις μέρος ενεργά στις συζητήσεις. Είσαι πια σίγουρος για κάποια πράγματα: Ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας, το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, κι αν ακόμα υπήρξε καλώς έγινε, οι κομμουνιστές είναι εβραίοι και μπολσεβίκοι, οι δημοκράτες πουλημένοι και βολεμένοι και μόνο ο Στρατός μπορεί να δώσει τη λύση. Αν όλα αυτά σε κάνουν φασίστα, τότε ναι είσαι φασίστας. Με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να ανοίξεις πολιτική συζήτηση με φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Να τους εντυπωσιάσεις με τις αποκαλύψεις που τόσο γρήγορα έμαθες, να τους διαφωτίσεις για το τι ήταν πραγματικά τα SS, ποιος ήταν ο Γκέμπελς και πόσο φιλέλλην ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Δεν δέχεσαι αντιρρήσεις. Αν κάποιος πάει να σου πει κάτι περνάς αμέσως στην αντεπίθεση: «Ερχόμαστε και θα σας λιώσουμε». Σκέφτεσαι σοβαρά να ξυρίσεις το κεφάλι σου. Στη γυναίκα σου θα πεις ότι το κάνεις για λόγους οικονομίας, το σαμπουάν ακρίβυνε και ο κουρέας χρεώνει 10 ευρώ το απλό κούρεμα. Μόλις μαζέψεις λίγα χρήματα θα πας να κάνεις δύο τατουάζ. Το ένα θα γράφει οπωσδήποτε «Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς σημαίνει. Το άλλο θα είναι ένα τέλειο σχέδιο που ζωγράφισε ένας συναγωνιστής. Θα βγαίνουν κάτι φλόγες μέσα από ένα φοίνικα και γύρω-γύρω θα έχει κάτι «αρχαιοελληνικά» σχέδια.
Η ολοκλήρωση έρχεται όταν πείθεις έναν φίλο σου να βρει κι αυτός τη λύτρωση. Να βαφτιστεί μέσα στα άγια νερά της λευκής αδελφότητας, να μεταμορφωθεί σε ακούραστο πολεμιστή της πατρίδας και του έθνους. Να ακολουθήσει την δική σου εξέλιξη.
Και κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος φασίστας…

Πηγή: 2310net

Saturday, August 11, 2012

«Βία(σε) με και άλλο, μπορείς….»



  • Ποιός είπε πως η ψυχολογική βία, πολλές φορές, δεν είναι χειρότερη από την σωματική;



«Βία είναι να ξυπνάς από το χάραμα, να δουλεύεις 10 με 12 ώρες για 700 ευρώ και να μην τολμάς να πεις κουβέντα γιατί ξέρεις ότι 100 βιογραφικά περιμένουν στο γραφείο του αφεντικού σου»

«Βία είναι να είσαι άνεργος, να ψάχνεις ένα χρόνο για δουλειά και να μην σε προσλαμβάνει κανείς γιατί είσαι πάνω από τα σαράντα»

«Βία είναι να λες στα παιδιά σου ότι δεν τα πας στην θάλασσα γιατί η βενζίνη άγγιξε το 1.75 και πρέπει να κάνεις περικοπές»

«Βία είναι κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ για μετά από δύο μήνες και όταν πηγαίνεις ο γιατρός να είναι απών»

«Βία είναι να μην τολμάς να γυρίσεις μόνος στο σπίτι μετά τις 9»

«Βία είναι να είσαι 18 χρονών, να έχεις υποστεί του κόσμου τις μεταρρυθμίσεις, να έχεις φτύσει αίμα για να μπεις σε μια σχολή και να βγαίνεις και άνεργος και αμόρφωτος»

«Βία είναι να στέκεσαι 5 ώρες στην ουρά στην εφορεία για να πληρώσεις, να έχεις ανεβοκατέβει σε 3 ορόφους και τέλος ο υπάλληλος να δηλώνει αναρμόδιος»

«Βία είναι να παρακολουθείς τα σκάνδαλα να περνούν από μπροστά σου σαν παραμύθι, να κουκουλώνονται από όλους, να μην μπαίνει κανείς φυλακή και να τελειώνουν με ένα ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα»

«Βία είναι να πληρώνεις 1.40 ενώ περιμένεις μια ώρα ένα λεωφορείο που όταν φτάνει χωράς μόνο στα πόδια του οδηγού»

«Βία είναι να σε παίρνουν 20 τηλέφωνα την μέρα από εισπρακτικές εταιρίες επειδή καθυστέρησες την δόση του στεγαστικού»

«Βία είναι να κόβεις τα παιδιά από το φροντιστήριο γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά ενώ έχεις ήδη πληρώσει για δωρεάν παιδεία»

«Βία είναι να βλέπεις τους πολιτικούς σου να τσακώνονται με μόνο γνώμονα τα ποσοστά του κόμματος τους ενώ εσύ αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου»

«Βία είναι ενώ σου ζητούν να πληρώσεις επίδομα αλληλεγγύης να διαβάζεις ότι οι εφορίες έχουν να κάνουν ελέγχους και να εισπράξουν από το 1995»

«Βία είναι να είσαι 45 χρονών, να δουλεύεις και να πληρώνεις μια ζωή και να καταντήσεις να ζεις από την σύνταξη των γονιών»

«Βία είναι το παραμύθιασμα από τα μέσα ενημέρωσης που συγκαλύπτουν ή αποκαλύπτουν ανάλογα με τα deal που γίνονται κάτω από το τραπέζι και τις επιχορηγήσεις»

«Βία είναι να σε ληστεύουν για τρίτη φορά και το όργανο της τάξεως να σου λέει μην ελπίζεται πολλά, αφού δεν ήσασταν μέσα πάλι καλά να λέτε»

«Βία είναι να σου στερούν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, να τρως τόνους τα χημικά και να σε αναγκάζουν σε σιωπή παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές, χρυσαυγίτες , πληρωμένοι ή προστατευόμενοι από όπου και αν προέρχονται»

«Βία είναι να πληρώνεις 3 ευρώ διόδια για να διανύσεις μια απόσταση 100 χιλ και ταυτόχρονα να κάνεις τάμα στον Άγιο Χριστόφορο να φθάσεις ζωντανός»

«Βία είναι να βλέπεις όσους εμπλέκονται σε σκάνδαλα πάσης φύσεως να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να παρουσιάζονται στην δικαιοσύνη όποτε θέλουν και αν τελικά παραπεμφθούν να συνεχίζουν το έργο τους μέσα από την φυλακή»

«Βία είναι να ακούς τον Πρωθυπουργό και τους βουλευτές να ανησυχούν για την βία μόνο όταν αγγίζει το δικό τους σπίτι και να ανακοινώνει επιτροπές στις οποίες ο κάθε βουλευτής θα πληρώνεται με 245 ευρώ για να παραβρεθεί στην συζήτηση»

«Βία είναι να ζεις την κάθε μέρα σαν τελευταία. Όχι για να την ζήσεις στο έπακρο αλλά επειδή απλά δεν ξέρεις τι θα υπάρχει αύριο και δεν έχεις λεφτά για μεθαύριο»



ΠΗΓΗ: protagon.gr (Αρτεμις Καπούλα)