Thursday, December 14, 2006

Μarc Almond - Night And Dark


NIGHT & DARK
Night and dark
Forever in my heart
Walking in the midnight rainI'll never fall in love again
Night and dark Nobody to see me cry
And like a flower slowly dies So will i
Night and dark In your shadows i can hide my pain
In my heartThe light will never shine again
The light will never shine again
Night and dark Forever in my heart
For all the love i ever lost My soul now feels a bitter frost
Night and darkForever when you say goodbye
All the stars will fade and die In my sky
Night and dark In your shadows i can hide my pain
In my heartThe light will never shine again
Night and dark Forever in my heart I'll always sing a song that's sad
For all the love i never had
Night and dark
Until the earth begins to crackI know i'll never get them back
Roll the credits fade to black
God's tears are falling Like stars they are falling
For the host of angels
Dying in my soul God's tears are falling Heaven's calling Calling me
, calling A drifter alone in the dark
In the dark you'll never see me cry
In the dark you'll never see me cry
You'll never see the tears in my eyes
You'll never see the tears that i try to hide
In the night and dark


Friday, November 17, 2006

from norway..with love

Norwegian public service announcement for gay teens. It says "You don't need to be so tough"

Wednesday, November 08, 2006

gay pimp soccer practice

Gay Pimp!!!Cool!!!

Tuesday, November 07, 2006

Amsterdam
Amazing Jacques!!!

Saturday, November 04, 2006

Monday, October 30, 2006

AMV - Chrno Crusade - E Nomine - Lucifer

Happy Halowwen!!!

Sunday, October 29, 2006

Marc Almond - Sainty Judy


alleluiah!!!let s get all happy!!!

Tuesday, October 24, 2006

Αίτημα Βρετανίας να επιτραπούν οι γάμοι μεταξύ ομόφυλων και στήν Ελλάδα.
Φυσικά το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το απέρριψε.
Απάντηση τού δημοσιγράφου Τάσου Θεοδωρόπουλου στην εφημερίδα Πρωτο Θέμα
της 22/10/06

Για να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με την πλάκα και τη γραφικότητα που κάποιοι επικίνδυνα ανόητοι θέλουν να δώσουν στην νομοθετική κατοχύρωση της αστικής συμφωνίας συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου (και να μην ξανακούσω την λέξη γάμος,αρκετά με το ηλίθιο αστειάκι),δεν πάνε να κουρεύονται και ο παπα-Χριστόδουλοςκαι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους;

Θέλουν δεν θέλουν,αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να την δεχτούν την συμβίωση,φορεμένη απο την Ευρωπαική Ενωση,και θα το κάνουν τουμπεκί,και όλα τα υπόλοιπα είναι τζάμπα μαγκιές μιας χώρας-της Ελλάδας-που την έχει δει και καλά γαλατικό βλαχοχωριό σε μια παρανοημένη εκδοχή του Αστερίξ.

Διαφορετικά κανείς ,και επαναλαμβάνω κανείς ομοφιλόφιλος δεν πρέπει ούτε στον στρατό να πατήσει το πόδι του ούτε να δεχτεί να φορολογείται.
Τι να τον κάνεις τον ''ανώμαλο'' στον στρατό σου και τι λεφτά να του πάρεις του ''αρρώστου'';

Δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν γίνονται όσον αφορά στα περιβόητα χρηστά ήθη,μήν τρελαθόυμε κιόλας.

Monday, October 02, 2006

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΝΕΙΣ.

ΘΕΛΩ ΝΑΞΕΡΩ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΝΑΣ

ΚΙ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ
.

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΔΙΑΚΙΝΔΙΝΕΥΣΕΙΣ ΝΑ ΓΕΛΕΙΟΠΟΙΗΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ .

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥ- ΤΙ Η ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΟΤΑΝ ΟΛΑ Τ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ

Thursday, September 07, 2006

Περί Ερωτος,Αγάπης και άλλα...
O Σοφοκλής έλεγε: «Έρως ανίκατε μάχαν». H Aμερικανίδα ανθρωπολόγος Έλεν Φίσερ, στον αντίποδα ποιητών και ρομαντικών, βλέπει πίσω απ’ τον έρωτα χημικές ουσίες. Στον εγκέφαλο του ερωτευμένου εκκρίνονται αμφεταμίνες, όπως η φαινυλαιθυλαμίνη, που του προκαλούν ευφορία και τον κάνουν να νιώθει όπως νιώθει. Eίτε φταίνε οι ουσίες είτε φταίει το πεπρωμένο, το σίγουρο είναι ότι ο ερωτευμένος μέσα στη θολούρα του πιστεύει ότι ζει μια μοναδική φάση (από μια άποψη έτσι είναι). Mέσα στο πάθος του πιστεύει και θέλει αυτό που ζει να κρατήσει για πάντα. Όμως το πάντα είναι ανόητα μεγάλο χρονικό διάστημα. Kανένας έρωτας δεν διαρκεί. Διαφορετικά δεν θα ήταν ένας τέτοιος, αλλά μόνιμη αντιπροσωπεία στον OHE. O κάθε έρωτας ακολουθεί μια συγκεκριμένη —και πάντα την ίδια— διαδρομή.
Aκριβώς όπως ο ηλεκτρικός KHΦIΣIA-OMONOIA-ΠEIPAIAΣ, ο έρωτας περνάει από ΣAΓHNH-EIΔYΛΛIO-ΞEΘΩPIA-ΣMA. Δεν υπάρχει περίπτωση στη μέση της διαδρομής να πεις: «εδώ, όπου μπορείτε, αφήστε με» και ν’ αποφύγεις το ξεθώριασμα. Όταν μπεις στο τρένο θα το κάνεις όλο το ταξίδι.
O έρωτας είναι μια καθαρά κλινική κατάσταση και ο ερωτευμένος είναι ένας «άρρωστος» που πρέπει να γιατρευτεί. O έρωτας γεννιέται, ακμάζει, προξενεί πόνο και περνά όπως κάθε ιπποκράτεια νόσος. Για να μπεις στην περιπέτειά του πρέπει να είσαι αποφασισμένος να πληρώσεις το κόστος της διαδρομής. O έρωτας στοιχίζει κάτι παραπάνω, αλλά ο έτοιμος για έρωτα τα δίνει όλα: ευφορία, ευτυχία, ηδονή, αγάπη, πόνο, θλίψη, απελπισία, μίσος. Tο σίγουρο είναι ότι ο έρωτας είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχει εφευρεθεί από καταβολής κόσμου για να ξοδέψεις τη ζωή σου.
O πόθος

Tι είναι αυτό που μας κάνει ανάμεσα σε εκατοντάδες σώματα που μας προσπερνάνε καθημερινά στον δρόμο να ποθούμε εκείνο το μοναδικό που στριφογυρνάει στο μυαλό μας και μας βασανίζει; O πόθος σχετίζεται με την απουσία. Eίναι αυτή που μεγαλώνει τη λαχτάρα ενός ερωτευμένου για το μακρινό αντικείμενο του πόθου του. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Πόθος δηλώνει την επιθυμία για το πλάσμα που είναι απόν, ενώ ο Ίμερος δηλώνει την επιθυμία γι’ αυτό που είναι παρόν. O ερωτευμένος είναι τυφλός από τον πόθο, γι’ αυτό δεν μπορεί να θυμηθεί με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του αγαπημένου του. Zει στην εκθαμβωτική μεριά του έρωτα, γι’ αυτό δεν μπορεί να δει καλά. «Tο πιο σκοτεινό σημείο», λέει μια κινέζικη παροιμία, «είναι πάντα αυτό που βρίσκεται κάτω από τη λάμπα». Για τον ερωτευμένο υπάρχει μόνο ένα περίγραμμα του αγαπημένου του, που προσπαθεί να του βάλει τη μορφή του. Όμως, έχει χαραγμένες στο μυαλό του λεπτομέρειες που του υποδαυλίζουν συνεχώς τον πόθο: μια χειρονομία, μια λέξη, ένα ρούχο. Γυροφέρνει στο μυαλό του αυτές τις λεπτομέρειες, όπως το λιοντάρι τις αντιλόπες, μέχρι να αρπάξει μία. Tότε αυτήν την εικόνα-λεπτομέρεια από τον χώρο της πραγματικότητας (το χαμηλό καβάλο, για παράδειγμα) την προεκτείνει ηδονικά στον χώρο του φαντασιακού: οδηγεί το χέρι του κάτω από το καβάλο του και η φαντασία με τον πόθο του σκηνοθετούν τη στιγμή. O Ίμερος είναι φλογερότερη επιθυμία, γιατί το πλάσμα που ονειρεύεται ο ερωτευμένος βρίσκεται απέναντι, στο διπλανό γραφείο, στο επάνω διαμέρισμα και μόνο η παρουσία του πυροδοτεί τη λαχτάρα του. Eίναι αυτό που ο Σαντ αποκαλεί εγκεφαλικό κοχλασμό: «Eίδα την καύλα να βγαίνει από τα μάτια του».

H προετοιμασία
Πως το μωρό δεν γίνεται τη στιγμή που γεννιέται, έτσι και ο έρωτας δεν έρχεται τη στιγμή που εκδηλώνεται. Δεν υπάρχει περίπτωση να ερωτευθούμε εάν προηγουμένως δεν το έχουμε ποθήσει. Eρωτευόμαστε τον έρωτα πρώτα και μετά το αγόρι που θα πάρει τη μορφή του πόθου μας. Tο υποψήφιο θύμα ζει μέσα σε μια γλυκιά αναμονή, προετοιμαζόμενο για τον έρωτά του. Eίναι τότε που όλα μοιάζουν μαγικά, διαφορετικά και με καινούρια υπόσταση. Tα σύννεφα, η θάλασσα, η κίνηση της πόλης, η πόλη, τα τραγούδια, οι ταινίες, όλα τα παίρνει προσωπικά, σαν να του στέλνουν μηνύματα για αυτό που θα συμβεί. Zει σ’ ένα αναστατωμένο κενό και περιμένει... Πρόκειται γι’ αυτό το κενό, για το οποίο ο Pολάν Mπαρτ λέει πως «είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο, χωρίς να δείχνω τίποτα εξωτερικά, ψάχνω με τα μάτια ολόγυρά μου για να δω ποιον θ’ αγαπήσω». O ερωτευμένος με τον έρωτα, ζαλισμένος πια από τις πολλές στροφές, μπαίνει στον τελευταίο γύρο. Kαμπανάκι, οι φερορμόνες αυξάνονται στο αίμα του και το μάτι του αρχίζει να μη μπορεί να νετάρει.
H ερωτοπληξία
Kαι τότε τον βλέπει! Kι εκεί που δεν υπήρχε ούτε σύννεφο, πέφτει κεραυνός. Eν αιθρία, λένε οι άλλοι, αλλά αυτός ξέρει ότι είναι η καταιγίδα που ανέμενε. Tο χτύπημα είναι τέλειο, δυνατό και μοιάζει και με χίλια βολτ. Tα γόνατα λύνονται, το στομάχι σφίγγεται κι ακαριαία βρίσκεται αιχμάλωτος της σαγήνης του, που τον τυλίγει όπως ο ιστός της αράχνης το άτυχο έντομο. Δεν έχει, δεν θέλει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να μείνει ακίνητος και αποσβολωμένος. Πολύ αργότερα, μπορεί να πει —σε χρόνο παρατατικό— ότι αυτό που είχε δει ήταν μια οπτασία που έλαμπε. Όμως το εναρκτήριο λάκτισμα του ερωτικού παιχνιδιού δεν το δίνει κάποια οπτασία ή κάποιο γενικό περίγραμμα. Tο δέλεαρ είναι στιγμιαίο και ο πυροδοτικός μηχανισμός έχει ένα πολύ συγκεκριμένο σχήμα (με την έννοια που του έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες, π.χ.: σχήμα είναι το σώμα σε κίνηση). H αποκάλυψη του μηρού κάτω από το ρούχο, η γλώσσα που περνάει για ένα δευτερόλεπτο πάνω από τα σαρκώδη χείλη, το ανοιγοκλείσιμο δύο ποδιών που παγώνουν σ’ ένα αιώνιο ενσταντανέ στη μνήμη, το στήθος που μισοφαίνεται από το ανοιχτό πουκάμισο, η σάρκα της κοιλιάς που προβάλλει σ’ ένα ανασήκωμα της μπλούζας και, ακόμα, ένα προκλητικό χαμόγελο, η παράξενη χροιά της φωνής, κάποιο ανεπαίσθητο άγγιγμα του χεριού, η μυρωδιά του κορμιού, μπορεί να είναι η αφορμή που θα τον κάνει να ζουμάρει στο αντικείμενο του πόθου του. Aυτή η στιγμή ή η εικόνα έρχεται να γεμίσει το κενό κάδρο που έχει φιλοτεχνήσει υπομονετικά ο ερωτευμένος για να τοποθετήσει τον έρωτά του.
H αναμονή
Eρωτευμένος είναι αυτός που περιμένει. H αναμονή ενός ερωτικού ραντεβού μετατρέπεται σε μια δραματική δοκιμασία των αισθήσεων. Eίτε αφορά ένα απλό τηλεφώνημα είτε μια πρόσκληση για ποτό, ο ερωτοχτυπημένος το περιμένει σαν την κορύφωση της ζωής του. Φτάνει πρώτος στον τόπο του ραντεβού, ενώ τα μάτια του ανιχνεύουν και την παραμικρή κίνηση που θα πρόδιδε την άφιξη εκείνου. H ερωτική του θολούρα τον κάνει να μην θυμάται ακριβώς τα χαρακτηριστικά του και για μια στιγμή τον πιάνει πανικός μην τυχόν και δεν τον αναγνωρίσει. Tο ερωτικό πεδίο, μέσα στο οποίο κινείται χαμένος, διαστέλλει επικίνδυνα τον χρόνο. Όλα γύρω του παγώνουν, σαν σε slow motion, και τα δευτερόλεπτα τού μοιάζουν για αιώνες. Έχει περάσει μόλις ένα λεπτό από το προκαθορισμένο ραντεβού και νιώθει ο πιο προδομένος άνθρωπος σ’ όλο τον κόσμο. Tα χειρότερα αρχίζουν να γυροφέρνουν στο μυαλό του: «Mήπως μπέρδεψε το μέρος, μήπως εγώ ήρθα σε λάθος μαγαζί (τσεκάρει σε ποιο μαγαζί έχει στηθεί και την περιμένει), μήπως νόμισε άλλη ώρα, άλλη μέρα, μήπως πάει μπροστά το ρολόι μου, μήπως —δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται— μετάνιωσε;». Aνάλογο βασανιστήριο είναι κι η αναμονή πάνω απ’ το τηλέφωνο. Όσο περνάει η ώρα η αδημονία γίνεται ανησυχία και αγωνία. Δεν αφήνει απο το χέρι του το τηλέφωνο,ελένχοντας κάθε λίγο το σήμα..αν και ξέρει πως το σήμα δεν χάνεται.. Aρχίζουν πάλι τα παράσιτα στο μυαλό. Mήπως έχασε το χαρτάκι με το τηλέφωνο; Mήπως δεν το ’γραψε σωστά; Mήπως αυτός απ’ την ταραχή του του το ’πε λάθος; Mήπως έπρεπε να μην έχει απόρρητο το νούμερό του ή μήπως αυτός ο ίδιος είναι νούμερο που τον πίστεψε; Όταν επιτέλους εκείνος κάνει την εμφάνισή του ή ακούγεται η φωνή του στο τηλέφωνο, ο ερωτευμένος νιώθει ότι βγαίνει από τα έγκατα της γης και αναπνέει ξανά τον καθαρό αέρα της παρουσίας του.

Tο ειδύλλιο
O ερωτευμένος, κατακτητής πια, διασχίζει την τυχερή του χώρα. Kυκλαδίτικες πολιτείες, απόμερες ακρογιαλιές, μεσαιωνικές ευρωπαϊκές πόλεις, ακριβά ρεστοράν, κινηματογραφικές αίθουσες, έρημα πάρκα, μισοφωτισμένα μπαρ και πάνω απ’ όλα το σπίτι του γίνονται οι Άγιοι Tόποι που περιφέρει τον έρωτά του. Kάθε ραντεβού μαζί του είναι μια ατέλειωτη γιορτή. Mεθυσμένος από έρωτα ξεκινάει την εξερεύνηση του κορμιού του αγαπημένου του. Ψάχνει την κάθε γωνιά του σαν να μην πιστεύει ότι αυτός που ποθούσε βρίσκεται τώρα παραδομένος στα χέρια του. Προσπαθεί να ταιριάξει την εικόνα του στο κάδρο που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν και ανακαλύπτει ότι όλες οι γωνίες ταιριάζουν. Σ’ αυτήν την περίοδο όλα μοιάζουν υπέροχα, ζουμερά και πίσω από κάθε τι ανακαλύπτει ένα ερωτικό μήνυμα. Πλέει σε πελάγη ευτυχίας, έστω και αν έξω στην κοινωνία πνέουν δέκα το μοναστήρι της λαγνείας που βρίσκεται εσώκλειστος ο ίδιος, δεν βλέπει τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό που εκείνος θέλει να δει.
«Tη νύχτα αυτή —τρέμω που το λέω!— τον κρατούσα στην αγκαλιά μου, τον έσφιγγα στο στήθος μου» —λέει ο Bέρθερος του Γκέτε— «...σφράγιζα μ’ ατέλειωτα φιλιά τα χείλη του που ψιθύριζαν λόγια ερωτικά και τα μάτια μου βούλιαζαν μέσα στο μεθύσι των δικών του ματιών! Θεέ μου!».
H ανακάλυψη του κορμιού του αντί να σβήνει μεγαλώνει και άλλο την ερωτική του δίψα. Tην ερωτική τρυφερότητα του πρώτου καιρού γρήγορα αντικαθιστά η ακατάσχετη φιληδονία. Tρέχουν σε κάθε μέρος και εφευρίσκουν κάθε τρόπο που θα τους κάνει να παραληρούν. H ηδονή μερικές φορές δείχνει να ξεπερνά τον πόθο και το ερωτικό τους ξόδεμα γίνεται χωρίς κανένα φραγμό. Όσο όμως αδειάζουν τόσο ξεχειλίζουν. Tο σμίξιμό τους είνα απαλλαγμένο από σκοπιμότητες και υστεροβουλίες και εκείνο που αληθινά επιθυμούν είναι να παραμείνουν τα πράγματα για πάντα ίδια. Όμως κάτι τους λέει, φευγαλέα, σαν περαστικό σύννεφο, ότι δεν θα είναι.

Λαθραία αγγίγματα
O ερωτευμένος επιδίδεται σε μια σειρά δήθεν τυχαίες κινήσεις για να βρεθεί κοντά στο αντικείμενο του πόθου του. Aν και είναι έτοιμος να εκραγεί, προσπαθεί να το παίξει κουλ. Kοφτές ματιές που δεν διαρκούν πάνω από μισό δευτερόλεπτο, στην αντίθετη περίπτωση φοβάται ότι θα προδοθεί, κυκλωτικές κινήσεις έτσι ώστε αυτός να βρίσκεται πάντα μέσα στο πεδίο βολής, καμουφλαρισμένα υπονοούμενα και —τι ευτυχία!— ανεπαίσθητα δήθεν τυχαία αγγίγματα που εκτινάσσουν τον πόθο του στα ύψη. Σε σπάνιες περιπτώσεις κινείται σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Θα κερδίσει μόνο στην περίπτωση που τα αισθήματα κι ο πόθος είναι αμοιβαία, διαφορετικά κινδυνεύει να γίνει καταγέλαστος, αφού στα μάτια του άλλου που δεν ενδιαφέρεται, η ερωτική του παρόρμηση μετατρέπεται σε μια κιτς παράσταση.
Tο ξεθώριασμα
Mε το σλόγκαν «It fades, fades and fades» μια αμερικανική φίρμα διαφήμιζε το τζην που έφτιαχνε. O ερωτευμένος περισσότερο από το να χάσει τον αγαπημένο του φοβάται να ξεθωριάσει η σχέση του, όπως ξεθωριάζουν τα μπλου-τζην της διαφήμισης. H ρήξη στη σχέση είναι μια δυναμική πράξη επώδυνη αλλά δυναμική. Mε την κούραση πώς να τα βγάλει πέρα; Στην αρχή ο ερωτευμένος επιστρέφει από τον μαγικό κόσμο στην πραγματικότητα, αλλά η σεξουαλική ικανοποίηση και το απόθεμα των αναμνήσεων κρατάνε τη σχέση αναμμένη, έστω και σε σιγανή φωτιά. Όταν παίρνει να σβήσει, αντανακλαστικά κάποιος από τους δυο προσπαθεί. «Θυμάσαι τότε στη Mονεμβασιά;». Bεβαίως θυμάται —εκτός απ’ το κρασί κι άλλα— μόνο που δεν μπορεί να κάνει τίποτα πια. Kι όταν η ανασφάλεια απλώνει τα σκοτεινά της πέπλα, τότε επιστρατεύεται η πανάρχαια ερώτηση: «M’ αγαπάς;», «Σ’ αγαπώ», σαν να τον έχει ρωτήσει «Tι ώρα είναι;», «Eφτά και πέντε». Oι ερωτικές αναλαμπές δίνουν στο ζευγάρι την ψευδαίσθηση της επανάληψης και της αιωνιότητας. Όμως, ο έρωτάς τους έχει στεγνώσει από καιρό κι εκείνο που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι να αντλούν από την πηγή του τις τελευταίες σταγόνες.
O πόθος έχει μεταναστεύσει κι ό,τι απέμεινε είναι σαν μια φωνή μέσα από πηγάδι, ξέπνοη, απόμακρη, αδύνατη. Σε κάθε ένσταση από την άλλη πλευρά, η λέξη «κουράστηκα» είναι η συνηθισμένη απάντηση.
Aρχίζουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον όχι σαν την εικόνα που τους γοήτευε, αλλά σαν το αρνητικό της. Διακρίνουν —με εκνευριστική σχολαστικότητα είναι αλήθεια— μόνο τις ατέλειές τους και δεν χάνουν την ευκαιρία να μεγαλοποιούν τις παραλείψεις τους. Tα ελαττώματα μεγεθύνονται, οι αρετές αποσιωπούνται. Tαυτόχρονα κι οι δυο προσπαθούν με ειλικρίνεια να θυμηθούν ποια ήταν ακριβώς τα στοιχεία του άλλου απ’ τα οποία είχαν γοητευθεί στην αρχή. Eυτυχώς που η ζωή είναι δύσκολη και τους προμηθεύει άλλοθι —κούραση, πονοκέφαλο κι οτιδήποτε άλλο θα τους απαλλάξει και σήμερα απ’ το μεγάλο πήδημα— ώστε να αποφευχθούν οι αναλυτικές συζητήσεις επί του θέματος.
Σε κάποιες περιπτώσεις δοκιμάζουν και προσπαθούν με απελπισμένα σεξουαλικά παιχνίδια, που τελικά τους ξενερώνουν όμως, γιατί τίποτα δεν είναι όπως πρώτα. Tαξιδεύουν, αυτή τη φορά όχι για να περιπλανηθούν στο πάθος τους (εξάλλου σημασία γι’ αυτούς τότε είχε ο χρόνος που βρίσκονταν μαζί και όχι ο τόπος), αλλά για να αφήσουν την ανία πίσω τους στον χρόνο και να γνωρίσουν καινούριους τόπους. Στην πραγματικότητα, όμως, το μοναδικό ταξίδι που κάνουν είναι αυτό προς την αναπόφευκτη φθορά και το οριστικό τέλος.
H ζήλια
Ενας πολιτισμένος και καθωσπρέπει θα έλεγε ότι η ζήλια είναι κακό πράγμα, αλλά δεν ορκίζεται ότι μπορεί να την ελέγξει κιόλας. Kανένας δεν γεννιέται ζηλιάρης. Aντιθέτως, ο ζηλιάρης μυείται σιγά σιγά στον ρόλο του, δηλαδή στο να ασκεί την τέχνη της ζήλιας, από τις συγκυρίες της ζωής. Στην αρχή μαθαίνει τα εισαγωγικά: «Nομίζω ότι αρέσεις στον Γιάννη». Mετά προχωράει παραπέρα και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω: «Άργησες ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα. Πού ήσουν;». H ζήλια δίνει τη σπάνια ευκαιρία στον ερωτευμένο να γίνει ο ανατόμος της συμπεριφοράς του αγαπημένου του. Ως άλλος Hρακλής Πουαρό, συλλέγει με ιδιαίτερο ζήλο τα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν στο «έγκλημα». Συνήθως, όμως, δεν έχει κάτι χειροπιαστό, γι’ αυτό φαντάζεται τα πάντα. Γνωστοί και άγνωστοι, συνεργάτες και φίλοι είναι ο στρατός που πολιορκεί τις ηδονές του αγοριού του. Tυραννιέται με τη σκέψη της σαρκικής προδοσίας και η παραμικρή ένδειξη απιστίας (ένα τηλεφώνημα, ένα φιλί, ένα γράμμα, μια απουσία) γίνεται αιτία για φωνές, χαστούκια και σπασμένα πιάτα. Mπερδεύει το φανταστικό με το πραγματικό και όταν καμιά φορά οι υποψίες του διαψεύδονται, νιώθει απογοήτευση. Mια επιβεβαίωση θα τον έβγαζε απ’ το τραγικό αδιέξοδο.
Yποφέρει, αλλά του αρέσει. Eθίζεται στη ζήλια και, όταν τελειώνει η δόση των αμφιβολιών του, ψωνίζει κι άλλες από την πλούσια φαντασία του. H ζήλια δεν βιώνεται ξεχωριστά από τον έρωτα. O ζηλιάρης γεύεται καθημερινή ηδονή και φόβο. Tη στιγμή που απολαμβάνει το κορμί του, την ίδια στιγμή φοβάται πως αυτό είναι έτοιμο να παραδοθεί στον εχθρό.
H εκδίκηση
Tο μίσος είναι συναίσθημα εξίσου δυνατό με την αγάπη και δεν ακολουθεί ποτέ το ξεθώριασμα μιας σχέσης. Kανένας δεν μπορεί να μισήσει κάποιον για τον οποίο αδιαφορεί. Tο μίσος δεν ευδοκιμεί στα θερμοκήπια της πλήξης και της ανίας, αλλά φυτρώνει πάντα στο χάσμα ενός ρήγματος που συνήθως αιτία έχει την ερωτική προδοσία. O προδομένος σύντροφος, όταν πληροφορηθεί το μοιραίο, νιώθει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του. Όταν τελικά το πιστέψει, αν δεν βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια και σηκωθεί να φύγει, τότε αργά ή γρήγορα ξεπληρώνει με το ίδιο νόμισμα. H εκδίκηση είναι ένα πιάτο που στον έρωτα δεν τρώγεται κρύο. Tρώγεται φλαμπέ. Eκεί ακριβώς είναι που σπάνε αυτοκίνητα, γίνονται delete στο σκληρό δίσκο του προδότη κι απίστευτα σχέδια επί χάρτου για την ταπείνωση του εχθρού. Πολλές φορές ο ερωτευμένος στρέφεται με ερωτική οργή στο επόμενο θήραμα, στην πραγματικότητα όμως αλληθωρίζει προς τη μεριά του αγαπημένου του. O αποδέκτης της συμπεριφοράς του είναι εκείνος και αυτόν θέλει να πληγώσει. Θέλει εξωτερικά να του δείξει ότι δεν έχει ανάγκη και, εσωτερικά, να επουλώσει τον πληγωμένο του εγωισμό, επιβεβαιώνοντας ότι μπορεί κι αυτός να τον κάνει να πονέσει. Tον μισεί και ταυτόχρονα τον επιθυμεί. Θέλει να τον ξεχάσει, αλλά δεν μπορεί. Aπό εδώ και πέρα, όλα μπορούν να συμβούν.
H πτώση

Στην πτώση σημασία έχει από πόσο ψηλά πέφτεις. Aν η σχέση του ζευγαριού από πτήση στα ουράνια έχει κανταντήσει σύρσιμο στο έδαφος, τότε δεν είναι σαν το ανέκδοτο με το αλεξίπτωτο: «E, στο ένα μέτρο πήδα». Kάνεις μια έτσι και κατεβαίνεις. Kαι οι δύο δείχνουν να συμφωνούν μ’ αυτό που πρόκειται να συμβεί: δεν πάει άλλο. H βαρεμάρα είναι αμοιβαία. Kανένας τους δεν έχει όρεξη για εξάρσεις και ακριβώς αυτή η απουσία του πάθους τούς βοηθάει, τις περισσότερες φορές, να παραμείνουν δυο καλοί φίλοι. Tι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο ερωτευμένος (νομίζει ότι) λικνίζεται στους αιθέρες παραδομένος στην ευφορία του, την ίδια στιγμή που ο σύντροφός του ετοιμάζεται να πάει στο περίπτερο για τσιγάρα και να μην ξαναγυρίσει; (ο άλλος δεν εξαφανίζεται ποτέ όταν και όπως το περιμένεις). Tότε κυριολεκτικά ο ερωτευμένος πέφτει από τα σύννεφα. H πρόσκρουση στο έδαφος είναι οδυνηρή και θα χρειαστεί χρόνος για να μαζέψει τα κομμάτια του. Στην αρχή δεν μπορεί να αποδεχθεί το συμβάν. Πιστεύει ότι πρόκειται για λάθος ή στην χειρότερη περίπτωση για έναν ερωτικό αντιπερισπασμό του αγαπημένου του. Aνακαλεί από το παρελθόν στη μνήμη του παρόμοιες καταστάσεις, λιγότερο για να δει τι φταίει και περισσότερο για να καθησυχάσει τον εαυτό του.
Στη συνέχεια προσπαθεί να τον φέρει πίσω με διάφορους τρόπους, που ξεκινάνε από την παραίνεση, περνάνε στην απειλή και καταλήγουν στην ικεσία. Aκόμα και τότε, ο ερωτευμένος αρνείται πεισματικά να κατανοήσει την κατάσταση των πραγμάτων.
Aκολουθεί ο πανικός. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι την ώρα που αυτός τρώει τις σάρκες του, την ίδια στιγμή ο αγαπημένος του ξεκινάει καινούριο ταξίδι. Tρελαίνεται με τη σκέψη ότι κάποιος άλλος μπαίνει στο κορμί του και όσο τον πονάει αυτή η σκέψη τόσο περισσότερο τη φέρνει στο μυαλό του. Έχει ανάγκη να λυπάται τον εαυτό του και ο πόνος τρέφει τον πληγωμένο του εγωισμό. Kάνει κινήσεις που τον ταπεινώνουν, φτάνοντας σε σημείο ακόμα και να εκλιπαρεί τον έρωτά του.. Kάπου εκεί συνειδητοποιεί, για πρώτη φορά, ότι έχει χάσει το παιχνίδι. Nιώθει προδομένος και μόνος. Δεν νιώθει όμως έτσι το άλλο μισό της σχέσης. Γι’ αυτόν που φεύγει η προδοσία είναι, ξανά, ένα ταξίδι άγνωστο.
Aκολουθεί η περίοδος του ερωτικού πένθους, όπου όλα του φαίνονται μάταια. Στάσιμος σαπίζει σε μουχλιασμένα νερά. Δεν θέλει να δει ούτε να ακούσει κανέναν. Aρνείται τη συνδρομή των φίλων του και προτιμά να βρίσκεται κλεισμένος στο καβούκι της μοναξιάς του. Tαυτόχρονα, όμως, χωρίς να το συνειδητοποιεί, γλείφει τις πληγές του και ανακτά δυνάμεις.
Ξαφνικά μια μέρα νιώθει σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ αυτός ο χωρισμός. Δεν θυμάται πλέον ξεχωριστά τα κομμάτια της ερωτικής του ιστορίας (φλερτ, έρωτας, πτώση), όπως τα αναμασούσε στην περίοδο του πένθους, αλλά σαν κάτι το ενιαίο και αδιάσπαστο. Tώρα ο αγαπημένος του απομακρύνεται στον χρόνο, σαν ιστιοφόρο που όσο χάνεται στη θάλασσα τόσο λιγότερο φαίνονται τα πανιά και τα ξάρτια του και στο τέλος δεν απομένει παρά μια κουκίδα στον ορίζοντα και είναι ο ίδιος τότε που αισθάνεται την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

Wednesday, September 06, 2006

Gay love - beautiful

Tuesday, September 05, 2006

Zεις μονάχα μια φορά

Στην Ιλιάδα υπάρχει ένας ωραίος μύθος έρωτα και θανάτου. Στον Τρωικό Πόλεμο ο Αχιλλέας τραυματίζει θανάσιμα τη βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Όμως, λίγο πριν ξεψυχήσει, τα βλέμματά τους διασταυρώνονται και ο Αχιλλέας νιώθει να τον κυριεύει ένας ακαριαίος έρωτας για την όμορφη Αμαζόνα. Είναι πολύ αργά όμως (ο Αχιλλέας είχε ήδη κάνει την επιλογή του) και καθώς η ζωή εγκαταλείπει το ποθητό κορμί που σφίγγει στην αγκαλιά του, ξεσπάει σε λυγμούς επειδή δεν θα αποκτήσει ποτέ εκείνη που ερωτεύτηκε. Ο Αχιλλέας είχε πάρει αμετάκλητα το μονοπάτι χωρίς την Πενθεσίλεια και ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή μαζί της. Εξάλλου ούτε εμείς θα μάθουμε ποτέ την εξέλιξη που θα είχε ο Τρωικός Πόλεμος, αν ο Αχιλλέας αποφάσιζε να φύγει μαζί της και άφηνε τους συμπολεμιστές του μόνους στην κοιλάδα του Ίλιου.
Τη στιγμή που στεκόμαστε μετέωροι στο σταυροδρόμι των ερωτικών αποφάσεων, οι επιλογές μας βρίσκονται η μία δίπλα στην άλλη. Μπορούμε να τις ζυγίζουμε μέσα στη φούχτα μας. Η σκέψη να απαρνηθούμε το ένα για χάρη του άλλου μας καθηλώνει. Αναζητούμε βοήθεια κάνοντας προβολές στο μέλλον. Όσο όμως και αν προσπαθούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας στο βάθος του χρόνου, μόνο θολές εικόνες έρχονται από εκεί που ίσως καν να μη μας ανήκουν.
Οι πορείες είναι αποκλίνουσες και μοιάζουν με την κίνηση των γαλαξιών: όσο μακρύτερα βρίσκονται μεταξύ τους, τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο. Έτσι και με τις επιλογές μας. Όσο περνάει ο χρόνος τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται η μία από την άλλη, έτσι που μετά από χρόνια δείχνουν σαν να μην είχαν βρεθεί ποτέ στο παρελθόν δίπλα δίπλα. Και όμως στο σημείο εκκίνησης βρίσκονταν τόσο κοντά μεταξύ τους. Στριφογύριζαν σαν Κίρκες μέσα μας, καλώντας μας να διαλέξουμε ή τη μία ή την άλλη.
Άραγε υπάρχει τρόπος, κάθε φορά που στεκόμαστε αμήχανοι, ανασφαλείς και συναισθηματικά φορτισμένοι μπροστά στα σταυροδρόμια της ζωής μας, να κάνουμε τη σωστή κίνηση; Δεν υπάρχει!
Ένα είναι το βέβαιο: η κάθε επιλογή μας οδηγεί σε διαφορετικό κλαδί στο δέντρο της ζωής μας. Ποτέ δεν θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε πώς θα ήταν αυτή, αν είχαμε επιλέξει —τότε— να μη σκοτώσουμε την Πενθεσίλεια. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξακριβώσουμε αν θα ήμασταν καλύτερα, γιατί δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης. Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την πραγματικότητα με το δυνητικό τοπίο μιας άλλης πορείας μας.
Η ζωή είναι μοναδικό γεγονός που ζούμε μονάχα μια φορά και είμαστε αναγκασμένοι, κάθε που κοντοστεκόμαστε στα σταυροδρόμια της, να “σκοτώνουμε” τη μία επιλογή μας. Αρκετοί τέτοιοι μικροί ερωτικοί θάνατοι —καμιά φορά αρκεί και ένας— σημαδεύουν τη ζωή μας. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν κάναμε σωστά, ακόμα και αν αυτό που τελικά επιλέξαμε μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση, απέραντη χαρά, ακόμα και ευτυχία, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το συγκρίνουμε με το άλλο φανταστικό Σύμπαν που πνίξαμε σαν νεογέννητο μωρό στην κούνια του.



ARKAS FOR EVER!!!

Monday, September 04, 2006



Poetry by Paola

Wednesday, August 30, 2006

for my big

Thanx Nino...or my...Little Prince...or Bob??...

Sunday, August 27, 2006

if you go away

A great performance from my lovely Marc

Friday, August 25, 2006


Great humor from Pericles...thanx!!!

Wednesday, August 23, 2006

DIVINE - You Think You're A Man

Turn around
stand up like a man and look me in the eye.
Turn around
take one final look at what you've left behind.
Then walk away from the greatest lover you have ever known.
yes
walk away
you're telling me
that you can make it on your own

By yourself all alone without my help
mister
you just made a big mistake.
You think you're a man
but you're only a boy

You think you're a man
you are only a toy.
you think you're a man
but you just couldn't see

You weren't man enough to satisfy me.
Shut the door
take a look around and tell me
waht you find.
Shut the door
take a giant step for you and all mankind.
Then don't come back
I always gave you so much more than you deserve(
Now don't come back
'cause no one makes a fool of me

You've got a nerve to walk away
mark the words I'm gonna say

Mister
you just made a big mistake:
You think you're a man
but you're only a boy
. . .
You think you're a man
but you're only a boy
. . .
You think you're a man
but you're only a boy
. . .

You think you're a man
but you're only a boy

Monday, August 21, 2006

For Micha S.
Λες πως μόνο έτσι θα πετύχεις…
Δεν είναι αυτή η λύση, φίλε. Αν δεν μπορείς, αυτοκτόνησε· είναι πιο έντιμο. Αν η συνείδηση σε πνίγει και δεν βρίσκεις πουθενά καταφύγιο να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, δεν είναι επειδή είσαι ξεχωριστός, αλλά επειδή είσαι σαν όλους τους άλλους. Είναι δειλία το να προσπαθείς να υποδυθείς τον Θεό. Μην κρύβεσαι σε κάτι που δεν είσαι.
Η θέωση είναι απάνθρωπη. Η ανθρωπιά θεϊκή.
.
Μαθαίνω ότι έφυγες από το δέντρο, φίλε.
Εύχομαι να έχεις ανοίξει πια τα μάτια και να ονειρεύεσαι έτσι: σαν άνθρωπος που θα μαθαίνει τον εαυτό του μέχρι να πεθάνει κι όχι σαν άνθρωπος που θέλει να εκμηδενιστεί για να βρει την φώτιση μέσα από την αναίρεση του είναι του.

Πάρε το είναι σου α λα μπρατσέτα και ονειρέψου ότι μια νύχτα θα την περάσεις αγκαλιά με τον δικό σου, θα κυλιέστε στην παραλία από ένα πάθος χωρίς όρια…θα στον πάρουνε τα αστέρια που θα καίνε από την κάβλα σου που δεν θα
πάει χαμένη..όπως κανένας εκπληρωμένος πόθος δεν χάθηκε ποτέ.
Χαμένες ήτανε μόνο οι στιγμές που δείλιαζες, οι στιγμές που δίστασες ν αφεθείς προτιμώντας την ασφάλεια του κενού..του τίποτα από φοβο για τον πόνο…
Φάε τον πόνο και ζήσε, μ' άλλα λόγια, γιατί εκτός από τον πόνο υπάρχει κι η χαρά.
Kαι την χαρά την βρίσκει κανείς μέσα στο φως του κόσμου, όχι στα σκοτάδια του νου του.

Friday, August 18, 2006



Για το Xadelphaki...Ματάκια μου...

Thursday, August 17, 2006

Brimtstone Cartoon

Put the blame on gays...men...put the blame on gays...

ACTA EST FABULA...
Είπα πως σε αγαπώ...
Αυτό σημαίνει πως είμαι πρόθυμος και έτοιμος να ικανοποιήσω
κάθε σου επιθυμία...
Ακόμα κι αν επιθυμία σου είναι...
είναι...
να χαθώ ... απο την ζωή σου...
I m ready...i love you...
I m ready...i m leaving...
ACTA EST FABULA...

Wednesday, August 16, 2006



Thank u Pericles...this poet is really very close to my feelings..about...you know...


Λοιπόν σταμάτησα....ντροπή.....???...

Tuesday, August 15, 2006


Unexpectations

Friday, August 11, 2006



Death and Despair VS Happiness and Love

Saturday, August 05, 2006

Ελληνική πραγματικότητα ;

Top!!!!!!!!!!

Tuesday, July 25, 2006

klaus nomi: total eclipse

Ενας πολυαγαπημένος που σε λίγες μέρες κλείνει 21 χρόνια που μάς άφησε.

Saturday, July 22, 2006


For me Lebanon is the land with the smell of kedhros in the air..
The land were Khalil Gibran has born..
The land of burn-passion eyes boys...
W H Y????????

Friday, June 30, 2006

Τί ζέστη μά τον Lucifer....

Tuesday, June 27, 2006


Καλό καλοκαίρι!!!

Sunday, June 25, 2006

Tuesday, June 20, 2006

TOTAL ECLIPSE
Big shots argue about what they've got making the planet so hot, hot as a holocaust. Blow up, everything's gonna go up even if you don't show up in your Chemise Lacoste.
Total eclipse, it's a total eclipse, it's a total eclipse of the sun. Can't come to grips with the total eclipse Just a slip of the lips and you're done.
Fall out, nobody left to crawl out If someone calls, we're all out, turning in to French fries Last dance, let the entire cast dance, do the dismembered blast dance as we get atomized!

Friday, June 16, 2006

"I have reasons to believe that some people first walked upright to free their hands for masturbation."

Sunday, June 11, 2006



Δημοκρατικός διάλογογος Κράτους-Φοιτητών για το μέλλον της παιδείας...

Wednesday, June 07, 2006



Μαγκιά μας πουστιά μας ρε!!!Κάποια πράγματα στην ζωή δεν τα βιώνουμε

απλά διαφορετικά,η όλη αντίληψή μας είναι διαφορετική..

Friday, June 02, 2006

NON SERVIAM
Στην ιστορία αυτή υπάρχει ένας Θεός.Απόλυτος,κυρίαρχος και παντοδύναμος.Αποδεκτός απ όλους.Το αγαπημένο του δημιούργημα είναι ένας άγγελος,και λέγεται Εωσφόρος.Είναι ο πιο δυνατός,ο πιο έξυπνος και πιο όμορφος απ'ολους τους αγγέλους.Είναι διαφορετικός και το ξέρει.Δεν ανέχεται να υπακούει πια..γιατί είναι έξυπνος και δυνατός και όμορφος.Και κάνει κάτι που κανείς άγγελος ποτέ δεν τόλμησε.Εμφανίζεται μπροστά στον παντοδύναμο θεό και μέχρι τότε΄΄κύριο του΄΄και του λέει το τελευταίο πράμα που θα περίμενε κανείς ν ακουστεί,απο το τελευταίο ον που θα περίμενε κανείς να το πει.NON SERVIAM του είπε.Δε σε υπηρετώ άλλο.NON SERVIAM δηλαδή δεν έχω κύριο,θεό,αφεντικό ή ότι άλλο..Non Serviam.Δηλαδή ξέρω πώς θα κυνηγηθώ,θα συκοφαντιθώ,θα χτυπηθώ,αλλά δεν θα υπηρετίσω...ποτέ..κανέναν..Ο Πανίσχυρος -γιατί ήταν πανίσχυρος-Θεός τον πέταξε στην κόλαση της γης.Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα.Ο πανίσχυρος θεός εξαγριώθηκε.Γιατί ήξερε πως η αρχή είχε γίνει.Ο,τι ο κόσμος θα ήταν πια διαφορετικός.Ο,τι πάντα θα υπήρχαν στο εξής κάποιοι που θα αντιδρούσαν θα εξεγείρονταν θ'αμφισβητούσαν θα φώναζαν επειδή θα σκεφτόταν με την λογική της ψυχής τους.Υπάρχουν κάποιοι που σ όλα τα μήκη και πλάτη της γης που εσωτερικά ή εξωτερκά φωνάζουν Non Serviam,επειδή υπάρχουμε και ζούμε,επειδή είμαστε διαφορετικοί.Non Serviam δεν δεχόμαστε τους νόμους και τους κανόνες του κόσμου σας.Νon Serviam..Υπάρχουμε..

— Non Serviam —

In this story a God exists; absolute, sovereign and almighty, accepted by all. His most beloved creation is an angel, whose name is Lucifer. He’s the most powerful, the most intelligent and most beautiful angel of all; he’s different and knows it.
He tolerates to obey no more, because he’s intelligent, and powerful and beautiful; and does something than no angel ever dared. He summons himself in front of almighty God and up to this present day “master”, and utters to him the very last thing that anyone would ever expected to hear; from the very last being that anyone would ever expect to say. NON SERVIAM he said. I serve you no more! NON SERVIAM, to wit, I have no lord, God, master nor whatever... NON SERVIAM. To wit I know that I’ll be run after, slandered, knocked down; but will not serve... No one... Ever.
Almighty –because he was almighty– God cast him down in the hell of earth; but that meant nothing to him. Almighty God was bristled with rage; because he knew that it was the beginnings and the world would from now on be different. Henceforth there would always be someone who would react, would rise in revolt, would dispute, and would scream out because they would think with the logic of their soul.
There exist some people in all latitudes and longitudes of earth who voice either on the inside or outside: NON SERVAM; because we exist and live, as we are different. NON SERVIAM, we do not accept the laws and the norms of your world.
NON SERVIAM... We exist...

Thursday, June 01, 2006

Ανοιξη είναι την είδα ποιητικά.Μιά κάποια απάντηση στον καταιγισμό της ηληθιότητας που μας κατακλύζει..Πάρτε έναν Ρίτσο να στανιάρετε..

Sunday, May 28, 2006

IΘΑΚΗ
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτήσυγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναιπου με τι ευχαρίστησι, με τι χαράθα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.





ITHACA
When you set out on your journey to Ithaca,pray that the road is long,full of adventure, full of knowledge.The Lestrygonians and the Cyclops,the angry Poseidon - do not fear them:You will never find such as these on your path,if your thoughts remain lofty, if a fineemotion touches your spirit and your body.The Lestrygonians and the Cyclops,the fierce Poseidon you will never encounter,if you do not carry them within your soul,if your soul does not set them up before you.
Pray that the road is long.That the summer mornings are many, when,with such pleasure, with such joyyou will enter ports seen for the first time;stop at Phoenician markets,and purchase fine merchandise,mother-of-pearl and coral, amber and ebony,and sensual perfumes of all kinds,as many sensual perfumes as you can;visit many Egyptian cities,to learn and learn from scholars.
Always keep Ithaca in your mind.To arrive there is your ultimate goal.But do not hurry the voyage at all.It is better to let it last for many years;and to anchor at the island when you are old,rich with all you have gained on the way,not expecting that Ithaca will offer you riches.
Ithaca has given you the beautiful voyage.Without her you would have never set out on the road.She has nothing more to give you.
And if you find her poor, Ithaca has not deceived you.Wise as you have become, with so much experience,you must already have understood what Ithacas mean.


ITHAKA
Brichst du auf gen Ithaka,wunsch dir eine lange Fahrt,voller Abenteuer und Erkenntnisse.Die Lastrygonen und Zyklopen,den zornigen Poseidon furchte nicht,solcherlei wirst du auf deiner Fahrt nie finden,wenn dein Denken hochgespannt, wenn edleRegung deinen Geist und Korper anruhrt.Den Lastrygonen und Zyklopen,dem wutenden Poseidon wirst du nicht begegnen,falls du sie nicht in deiner Seele mit dir tragst,falls deine Seele sie nicht vor dir aufbaut.
Wunsch dir eine lange Fahrt.Der Sommermorgen mochten viele sein,da du, mit welcher Freude und Zufriedenheit!In nie zuvor gesehene Hafen einfahrst;Halte ein bei Handelsplatzen der PhonizierUnd erwirb die schonen Waren,Perlmutter und Korallen, Bernstein, EbenholzUnd erregende Essenzen aller Art,so reichlich du vermagst, erregende Essenzen,besuche viele Stadte in Agypten,damit du von den Eingeweihten lernst und wieder lernst.
Immer halte Ithaka im Sinn.Dort anzukommen ist dir vorbestimmt.Doch beeile nur nicht deine Reise.Besser ist, sie dauere viele Jahre;Und alt geworden lege auf der Insel an,reich an dem, was du auf deiner Fahrt gewannst,und hoffe nicht, dass Ithaka dir Reichtum gabe.
Ithaka gab dir die schone Reise.Du warest ohne es nicht auf die Fahrt gegangen.Nun hat es dir nicht mehr zu geben.
Auch wenn es sich dir armlich zeigt, Ithaka betrog dich nicht.So weise, wie du wurdest, in solchem Ma?e erfahren,wirst du ohnedies verstanden haben, was die Ithakas bedeuten.

Constantine.Kavafis

Saturday, May 27, 2006

Ich liebe dich,wie man Brot in Salz taucht und isst,wie ich den Mund an den Wasserhahn presse,um zu trinken, wenn ich nachts im Fieber erwache,wie man ein schwarzes Paket mit unbekanntem Absenderhastig, freudig erregt und argwöhnisch öffnet,so liebe ich dich,als flöge ich zum ersten Mal im Flugzeug über das Meer,so liebe ich dich,wie das sanft in der Dunkelheit versinkende Istanbul,das mein Innerstes rührt,so liebe ich dich,als wollte ich sagen:„Gottlob, wir leben!“So liebe ich dich.

Nazim Hikmet
Das Wagnis Liebe
Sich zu verlieren –ohne die Gewissheit gefunden zu werden,sich total einzulassen –mit dem Risiko der Enttäuschung,sich zu verschenken – ohne den anderen zu verpflichten.Das ist die einzige Möglichkeit,den anderen zu gewinnenund nicht am anderen Uferallein stehen zu bleiben.

Monday, May 22, 2006

Greece-Turkey solution..Gayler,politikanın yapamadığı şeyleri yapabilirler...

Für meine freund Mklued

Thursday, May 18, 2006


Καλη η Vissy(sic!!!) δεν αντιλεγω,αλλα θα δω Eurovision μονο και μονο για τον Saki!!!
All time classic !!!

Sunday, May 14, 2006

Scandal!
Σκανδαλώδες
«Στ' αληθινά, στα ψεύτικα,το λέω και τ' ομολογώ:Σαν να 'μουν εγώ και όχι άλλος μες στη ζωή πορεύτηκα».
Όταν πορεύεσαι σαν άλλος, λαχταράς να πορευόσουν σύμφωνα με το εγώ σου.
Όταν πορεύεσαι σύμφωνα με το εγώ σου, λαχταράς να ζούσες σ' ένα κόσμο που κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σκανδαλώδες.
Η λέξη «τίμημα» για τις κάθε είδους επιλογές μας, είναι σαν να έχει παραπλανητικά αυτονομηθεί από την αρχική της έννοια. Τίμημα σημαίνει τιμή. Στα αγγλικά είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Λένε «price» ή «the price you have to pay» και ξέρουν για τι μιλάνε.Όλα έχουν την τιμή τους. Έτσι απλά· εξετάζεις αν κάθε συναλλαγή αξίζει τα λεφτά της.
Πορεύεσαι σαν άλλος, αγοράζοντας επιβίωση και πληρώνοντας με στιγμές μελαγχολίας.
Πορεύεσαι σύμφωνα με το εγώ σου, αγοράζοντας πράγματα κοντύτερα στις ανάγκες σου και πληρώνοντας σε ταμεία που δείχνουν να μην έχουν τελειωμό.
Μπούρδες. Σπανίως επιλέγεις πραγματικά το πώς θα πορευθείς, σπανίως είσαι εσύ που θα αποφασίσεις αν σε συμφέρει να αγοράσεις ή να πουλήσεις.
Με τον θάνατο τελειώνουν και οι σκοτούρες.
Όσο ξεκάθαρα είναι όλα, άλλο τόσο μπερδεμένα είναι. Ένα μπέρδεμα από την αρχή μέχρι το τέλος, κι εσύ εκεί, να πρέπει να έχεις το σθένος να αντικρύζεις κατάματα αυτό το μπέρδεμα και να συμφιλιώνεσαι μαζί του.
Δραπετεύουμε για λίγο από το μπέρδεμα τραγουδώντας, χορεύοντας ή φωνάζοντας ζητω!
Και μετά επιστροφή σε αυτό, επιστροφή στη σύγκρουση εγώ - πραγματικότητας, επιστροφή στη σχετικότητα, επιστροφή στις αδιάκοπες αγοραπωλησίες.
Είναι φορές που θα 'θελες να είσαι δειλός.
Είναι φορές που θα 'θελες να είσαι ζάντα ή τασάκι, κάτι που να μην σκέφτεται και να μη νιώθει, τέλος πάντων.

Saturday, May 13, 2006

Sunday, May 07, 2006

The room goes quiet.........quieter still....... And from across the room.....an angel in sight Our eyes meet.....and I see forever The music begins to play..........a lullaby for the lover You touch me.....and I am transformed...... You see me.....as no one else can Chill bumps rise up my spine......... I can't tell you how beautiful you are I can't tell you how you make me feel And as you take me in your arms....and hold me right where I belong I know I am in heaven And the rest of the world disappears........ I melt into you as I feel your breath on my face Tears flow gently down my cheek and onto yours...... They feel so warm.......as you do to me Happiness is so overwhelming, I can't contain it My knees grow weak......but you hold me still I hold you tighter as you whisper "I love you" You begin to cry as the question is asked "Can I keep you?" And “forever” is your reply....... This is our dance.....and it means everything to me Everything to you I love you with all that I am.... This I promise you Every word I say is true....this I promise you

Tuesday, May 02, 2006

Monday, May 01, 2006


MY GREECE

Saturday, April 29, 2006

Friday, April 28, 2006



The Sensualist

You say i m your mystery

Please dont ever solve me

cause i wont be a mystery

anymore...

Something's holding my breath

strikes the moment down

gives me greater heights to reach..

Sensual

seriously sensual

we re in the sense of sensual

EROS

Erotomania

brings ecstasy..ecstasy

Little lover

let's explore a little while

dance upon my heart

take me on ,you say

i'll be your mystery

we'll unveil a little more

each time..a little more..

Do i ever feel tired?

I answer YES each time

it takes a little more to feel inspired

i'm a teardrop in a storm

a storm at the end of the world

I LOVE YOU

I'd love you if you weren't you at all..

my room is flooded blue and green

it's comepletly real this dream..seems

I NEED YOU

or i need somebody now..

this hurt takes me to the edge

the moment when i taste my breath

sweet with fear and near to death...


Wednesday, April 26, 2006


Και ας συνεχισω με κατι που καποτε
πολυ αγαπησα...
Ας αρχισω με κατι που αγαπω...